Terwijl in Nederweert sneeuwvlokken langzaam omlaag dwarrelen, landt het vliegtuig van Cathay Pacific op Sydney Airport waar het die avond nog 26 graden is.
Lisette Poell
De reis, met overstap in Hongkong, verliep vlotjes. Direct na het inchecken op mijn telefoon verschijnen op het scherm de elektronische instapkaarten. Ik kan ze uitprinten (dat zou ik vroeger doen) maar ik vertrouw erop dat de techniek me niet in de steek laat en plaats ze in ‘mijn wallet’. Op de dag van vertrek check ik twee koffers in bij de drop-off balie vertrekhal 3. Even waren er problemen met het lezen van de barcode op de elektronische instapkaart. De behulpzame grondstewardess kijkt met me mee en vertelt dat dit soms vaker gebeurt. Na vijf pogingen herkent hij de code en wordt het label geprint dat ik zelf aan de koffer mag bevestigen. Met een druk op de knop verdwijnt de koffer en mag ik dezelfde handeling herhalen voor het volgende koffer. Nog even afscheid nemen van Paul voordat ik door de security ga en hij weer op weg naar huis.
Er werd geen drukte verwacht en heb derhalve geen tijdslot geboekt. Binnen 5 minuten was ik er doorheen en zocht de slaapzetels op. Nog even lekker uitstrekken voordat ik aan de reis van bijna 23 uur begin. Zodra ik zit merk ik hoe moe ik ben. Ik zet een geleide meditatie van Edel Maex aan die over geluk gaat en voel me gelukkig. Achter mij klinkt het gesnurk van een man die languit op de vloer ligt te slapen. Zijn jonge zoon ligt even verderop te gamen terwijl zijn moeder aan het shoppen is. Het blijken Canadezen te zijn, op weg naar huis. Een van de leuke dingen tijdens reizen vind ik de grote diversiteit aan mensen die je ontmoet. Even verderop zie ik een man en hoe hij behendig met zijn linker hand het eten op zijn bord bij elkaar schraapt en in zijn mond stopt. Even later staat hij uitgebreid in zijn neus te pulken en bekijkt nieuwsgierig wat hij eruit haalt. En nee, hij stopt dat niet in zijn mond. Maar deed hij dit nu met zijn linker- of zijn rechterhand? Hij staat precies recht voor mij in mijn gezichtsveld, al is het een aantal meters bij mij vandaan.
Tot Hongkong werd er met een Airbus Industrie A350-1000 gevlogen. Maanden geleden boekte ik al een economy essential ticket en kan 2 x 23 k bagage meenemen. Deze economy klasse heeft voor mij ook gunstige boekingsvoorwaarden. Aan boord koop ik wifi. De verbinding is goed. Er wordt een warme lunch geserveerd en kort voor aankomst in Hongkong ontbijt. De economy stoelen in deze airbus zijn comfortabel en ruim. Zelfs voor de twee vrouwen (1.85m) die naast me zitten. Alleen als de passagier voor je zijn stoel in slaapstand zet, is er niet meer zoveel plek. Elke zitplaats heeft een USB aansluiting. Breng je je eigen kabeltje mee dan kun je jouw apparaten tijdens de vlucht opladen. De service aan boord is prima en de bemanning vriendelijk.
Ik vind het prettig dat de ‘tussendoortjes’ die op de menukaart staan vermeld niet automatisch worden geserveerd, maar dat je ernaar mag vragen en dan wordt het je gebracht. Het resultaat is meer rust in de cabine en tegelijkertijd ook meer ruimte voor mensen die even hun benen willen strekken. De vorige keer droegen we allemaal nog mondkapjes en werd je geacht zo min mogelijk door de paden te lopen. Nu is de sfeer totaal anders.
De Nederlandse vrouwen naast mij, zijn familie van elkaar. Ik schat ze ongeveer mijn leeftijd. Zes jaar geleden verloren beiden hun man. Tegenwoordig gaan ze regelmatig samen op reis. Van kleine citytrips tot aan deze twee maanden durende reis die ze met bouwstenen van de ANWB hebben samengesteld. Ze vertoeven straks eerst een paar dagen op Bali en vliegen dan door naar Australië om er met hun tweetjes een grote rondreis te maken. Ze maken er gebruik van een huurauto en binnenlandse vluchten.
Er is weinig overstaptijd in Hongkong. Vanaf de gate volg ik de borden ‘transfers’. Mijn elektronische instapkaart staat op mijn telefoon. Ik moet wel eerst nog een keertje door security. Terwijl ik op Schiphol, laptop en alle andere dingen gewoon in mijn rugzak kan laten zitten, moet ik hier een aantal zaken eruit halen en apart in een bak leggen. Het is dan ook niet raar dat er een hele lang rij bij de security staat. Ik merk dat dit me een beetje onrustig maakt, vanwege de korte overstaptijd. Maar ik bedenk me tegelijkertijd ook dat ik vast niet de enige zal zijn. Het duurt dan ook niet lang en dan zie ik een grondstewardess langs de rijen lopen, op zoek naar mensen met connecting flights. Ik maak mezelf bekend en mag uit de rij stappen en met haar meelopen en kom vooraan te staan. Ook al maakte ik me niet echt zorgen, blijkbaar had zich in mijn lijf een beetje spanning opgebouwd. Wat ook heel normaal is als je zo oplettend bezig bent in de doe-modus. Op het moment dat ik niet langer meer in die lange rij sta te wachten merk ik dat er ontspanning optreedt. Een gevoel van ontlading.
Van Hongkong naar Sydney wordt er die dag met een Boeing 777-300ER gevlogen. Zo te zien ouder dan de airbus. De economystoelen zijn een stuk smaller. De armleuningen zijn ook vrij smal en mijn rugzak past nauwelijks onder de voorstoel. De stoelen zitten ook minder comfortabel. Gelukkig hoef ik nog maar 8 uur en 15 minuten te vliegen. Een stuk korter dan de vlucht van Amsterdam naar Hongkong.
De kwaliteit van de maaltijden op dit traject is aanzienlijk minder. Het begint met een ontbijt en eindigt met een diner. In dit toestel is het niet mogelijk om wifi te kopen.
Naast me zit een echtpaar uit Duitsland. Ze zijn op weg naar hun zoon die twee jaar geleden naar Australië vertrok om er op een schapenboerderij te werken. Ze hebben hem al die tijd niet meer gezien en vertellen dat het zitcomfort van Cathay Pacific hen tegenvalt. Van Duitsland naar Hongkong hadden ze ook in eenzelfde type boeiing gezeten, dus ik snap hen enigszins wel omdat ik nu het verschil ken. De prijs die ze voor hun ticket betaalden kwam overeen met wat ik heb betaald. Ik geef hun de tip mee om een volgende keer ook op het vliegtuigtype te letten. Al biedt dat geen garantie.
Ook nu is er weer een USB aansluiting waar je gebruik van kunt maken. En o ja, neem je eigen ‘oortjes’ mee die je kunt inpluggen. Want het geluid via de gratis koptelefoon is echt bar slecht. In de airbus heb ik geen gebruik gemaakt van de audio dus ik heb geen idee of die kwaliteit beter is.
Met een Nederlands paspoort moet je in Australië nog steeds in de rij gaan staan bij de paspoortcontrole en kun je geen gebruik maken van de automaten. Toch verliep het ditmaal allemaal vlotjes. De koffers lieten ook niet lang op zich wachten. Binnen no time stond ik ‘buiten’ in de aankomsthal. Zelfs nog voordat de ophalers waren gearriveerd. Het vliegtuig was bovendien een half uur eerder geland. Al met al heeft het hooguit twintig minuten geduurd om vanaf de gate uiteindelijk met mijn koffers in de aankomsthal te staan. Vorige keer duurde dit maar liefst ruim 1,5 uur!
Ik hoef niet lang te wachten en dan zie ik Sanders’ hoofd een eindje bij me vandaan boven de meute uitsteken. Wat is hij groot. Ik denk dat hij dezelfde big smile op mijn gezicht ziet als ik bij hem zie. We omhelzen elkaar innig en lang. Er heeft 14 maanden tussen gezeten. Ohhh wat voelt dit nu heerlijk. Ik heb dan ook geen moment gedacht om een selfie van ons samen te maken op de luchthaven. Dus tja… die vind je dan ook niet bij dit column.
Op de parkeerplaats wacht Sophie ons op. We hebben nog ruim een uur rijden voor de boeg voordat we in Bowral arriveren bij haar ouders. Bowral ligt in de Southern Highlands van New South Wales. Ik word er warm verwelkomt. Al snel hoor ik meldingen op mijn telefoon binnenkomen. Familie en vrienden die me laten weten dat het in Nederland sneeuwt. In Bowral is het op dat moment 23 graden om 22:30 uur. Na een kop warme thee kruip ik in bed en slaap heerlijk.
Op mijn eerste ochtend in Australië word ik gewekt door de onmiskenbare geluiden van de Australian magpie en de kookaburra en niet veel later hoor ik het krassende geluid van de witte kakatoe en geluiden van de Kings’ parrot en rosella. Bij het horen van al die geluiden voel ik dat er een glimlach op mijn gezicht ontstaat. Ik ben bij mijn zoon…
Het is zomer in Australië. In het centrum drinken we met zijn allen koffie op een terras en maken plannen. Ik heb nog een paar dagen vrij. Vrijdag begin ik weer te werken. Die avond doe ik mijn eerste coachsessie vanuit Australië met een cliënt in Nederland via Zoom. In Nederland is het dan 10:00 uur in de ochtend. Daarna een lang weekend vrij en dan volgen weer dagen met afspraken met cliënten in Nederland. Het is zo’n 2 uur en drie kwartier rijden alvorens we later die dag Canberra binnenrijden. Die avond ga ik vroeg naar bed.
Terwijl ik dit alles schrijf is het 11:15 uur. Vanochtend vroeg om 7:30 uur eerst een uurtje buiten gewandeld met mijn zoon en hun hondje. Toen was het nog lekker koel en bewolkt. Inmiddels trekt de bewolking open en is de temperatuur opgelopen tot 24 graden. Deze zal vandaag nog verder omhoog klimmen, tot boven de dertig graden. Mijn slaap/werkkamer bevindt zich op dit moment op de schaduwkant. Later in de middag, op het heetst van de dag, schijnt hij op deze kant van hun appartement.
Ik zie dat het in Nederweert op dit moment -5 graden is en temperatuur nog verder gaat dalen. Ook jullie gaan woensdag, net als wij hier, een zonnige dag tegemoet. Ik draag vandaag een zomerjurk en zoek misschien even verkoeling in het zwembad op het dak. Wat draag jij om lekker warm te blijven? Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet eerder in de winter naar een zonnige bestemming ben gereisd omdat mij dat nooit kon bekoren. Maar nu zoonlief aan de andere kant van de wereld woont is het een ander verhaal. Vorige keer was het de lente toen ik hier was. Nu de zomer…
Agenda
Tot en met 18 februari werk ik vanuit Australië. Wegens het tijdverschil duurt het beantwoorden van email langer dan je van mij gewend bent. In het voorjaar gaan er weer groepstrainingen mindfulness van start.
In de rubriek ‘Mindfulness’ schrijft Lisette Poell over haar werk in praktijk ‘Jij bent Oké’.
Zij is aangesloten bij Coachfinder en de beroepsorganisatie NOBCO. Lisette is een gecertificeerde coach voor persoonlijke groei en ontwikkeling. Naast (online) coaching en coachen met de natuur als co-coach, geeft ze trainingen en workshops op het gebied van Mindfulness, communicatie en intuïtief schrijven. Nieuwsgierig geworden? Kijk op de website www.jijbentoke.nl of mail naar lisette@jijbentoke.nl.
Social media links: Facebook , LinkedIn, Instagram.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.