Een persoonlijk verhaal

Zo kan het ook!

Lisette Poell

Volgens de voorspellingen zou het ‘smiddags droog worden. Om 13:00 uur regende het nog steeds. Het hield het midden tussen motregen en een bui. Voor onze regenjassen en poncho’s echter geen probleem. Ons plan viel dan ook niet in het water. We gingen gewoon met ons viertjes op pad; zijnde mijn ex-man met zijn vrouw en mijn vriend en ik. 

Na ruim 28 jaar huwelijk waren we gescheiden. Nu alweer ruim 13 jaar geleden. In de laatste jaren van ons huwelijk leek het of we vooral het slechtste in elkaar naar boven haalden. We herkenden onszelf daar niet meer in. Elke poging om het tij te keren maakte de verschillen alleen maar groter. We beseften dat het tijd was om uit elkaar te gaan en onze hechte vriendschap die was ontstaan te koesteren. Onze zoon ging dat jaar in Enschede op kamers wonen en begon aan zijn studentenleven. Zo gingen we allemaal een andere weg. Spannend. 

Het einde van ons huwelijk was het begin van iets nieuws. 
Verdriet maakte plaats voor iets moois. Beiden hadden we de intentie uitgesproken om onze vriendschap niet verloren te laten gaan. En dat is ook niet gebeurd. Al kwam deze soms flink onder druk te staan door hoe anderen op onze scheiding reageerden. Alsof ze partij zouden moeten kiezen, terwijl daar tussen ons totaal geen sprake van was. Maar het maakte het wel een tijdje moeilijker voor ons allebei. Toch weerhield ons er dat niet van om elkaar op te zoeken en samen te komen voor een gezinsdag. Op die dag stond onze zoon altijd in the spotlight en maakten we er een onvergetelijke dag van. 

Zowel bij hem als bij mij kwam er een ander op ons pad, ook al waren we daar niet naar op zoek. Al een aantal jaren komen we bij elkaar over de vloer.  De ene keer op de Veluwe en de andere keer hier in Limburg. Zo gebeurde het dat ze kort geleden een weekend naar Limburg afzakten. De regen weerhield ons er niet van om na een gezellig lunch een wandeling langs de Swalm te maken.  Grijze- en grauwe tinten maakten plaats voor warme herfstkleuren en toverden het bos om in een prachtige plek gehuld in tinten groen, geel, oranje, rood en brons en bruin.  

Thuis had ik een andijviestamppot voor ons in petto. Mijn schoonzus die inmiddels ook was gearriveerd schoof ook bij ons aan. Het was hartstikke gezellig. Vol dankbaarheid keken we terug op deze fantastische dag waarin veel werd gelachen, herinneringen opgehaald werden en nieuwe ervaringen nieuwe herinneringen zijn geworden.
We zijn ons ervan bewust hoe bijzonder deze nieuwe relatie is. Die ontstond in het proces waarin we probeerden ons huwelijk te lijmen en met respect voor elkaar beëindigde. 

Ik realiseer me dat er ook situaties kunnen zijn waarin het niet mogelijk is, of zelfs onwenselijk is, dat partners nog deel uitmaken van elkaars leven. Dat was bij ons niet de kwestie. Er was liefde en respect. 
Wanneer een huwelijk of partnerschap wordt ontbonden wil dat nog niet zeggen dat je daarna samen geen relatie meer kunt hebben. Zeker wanneer er kinderen in het spel zijn zal je er misschien alles aan gelegen zijn om ervoor te zorgen dat je met je ex nog door één deur kunt. Je blijft altijd de papa en de mama van je kind. 

Zo kan het dus ook!
Ons verhaal over een leven na de scheiding gaat over: Zo kan het ook. Het ging gepaard met het maken van bewuste keuzes. Zoals de bereidheid om je kwetsbaar op te stellen en open te kijken. Niet weg te draaien als het moeilijk wordt. In gesprek blijven, zeker op momenten dat we uit onze omgeving weerstand kregen. En beseffen dat ieder zijn eigen proces doorloopt in zijn eigen tempo.

Ja, er is veel gehuild. Door ons allebei. Samen en alleen. Er was ook boosheid, frustratie en verdriet. Bovenal het gevoel van tekortschieten prevaleerde bij mij en schuldgevoelens naar onze zoon. Al met al was het behoorlijk heftig en mensen vragen me vaak hoe ik daarmee omging. Voor mij was en is nog steeds, het beoefenen van mindfulness en meditatie ondersteunend om met alles wat ik in het leven tegenkom mee te dealen. Om mijn eigen rol in dit alles te zien, hoe ik me tot dit alles verhoud. Vooral in momenten dat ik werd overspoeld door gedachten en emoties, hielp het mij om niet te verdrinken. Maar ook om niet te verharden maar juist mild te zijn, naar mezelf en naar anderen. 

Het kan wél, zeiden we in dat weekend tegen elkaar. Zolang je maar bereid bent om in relaties te investeren. Respectvol met elkaar omgaat en het anders zijn kunt accepteren.  En nogmaals. Er doen zich helaas ook andere situaties voor waardoor dit niet tot een van de mogelijkheden behoort. Maar ook daar heb je dan mee te dealen. 

Tijdens het schrijven van dit column blikte ik dankbaar terug op deze dag. Wetende dat het geen vanzelfsprekendheid is, maar een bewuste keuze. Een dag van liefde en saamhorigheid.

Dankjewel voor het lezen van mijn persoonlijke verhaal. Misschien heb je er iets aan of herken je er iets in. 

Ben jij op zoek naar een professionele coach of wil je met mindfulness aan de slag, vraag dan hier een gratis kennismakingsgesprek aan. Je bent van harte welkom. 

Agenda

• 20 November Ont-Moeten – vooraf aanmelden
• 18 December Ont-Moeten – vooral aanmelden

In de rubriek ‘Mindfulness’ schrijft Lisette Poell over haar werk in praktijk ‘Jij bent Oké’. Zij is aangesloten bij de beroepsorganisatie NOBCO. Lisette is een gecertificeerde coach voor persoonlijke groei en ontwikkeling. Naast (online) coaching en coachen met de natuur als co-coach, geeft ze trainingen en workshops op het gebied van Mindfulness, communicatie en intuïtief schrijven. Nieuwsgierig geworden? Kijk op de website www.jijbentoke.nl of mail naar lisette@jijbentoke.nl. Social media links:  Facebook , LinkedIn,Instagram.