Mensen met hooikoorts zitten momenteel in een lastig parket. Verschillende bomen, bloesems en struikjes staan ondertussen in volle bloei en zorgen ervoor dat sommige allergische patiënten een complete dag lijden aan een niesbui die nét niet doorzet. Misschien maar goed ook: niezen in het openbaar wordt momenteel gezien als het opzettelijk in gevaar brengen van de volksgezondheid.
Maar dat is nou net het lastige aan een niesbui met de nodige decibellen. Plotseling en oncontroleerbaar kan de neus namelijk besluiten om zo’n drie diameter te bezaaien met snot. De argusogen van omstanders die zich in je rug boren zijn vervolgens het resultaat van je oncontroleerbare sproeisysteem. Met boze blikken berechten voorbijgangers je metterdaad tot staatsvijand nummer 1, terwijl de verantwoordelijke berkenboom op afstand doodleuk zijn niesmunitie blijft verspreiden.
Een kuchje, snotje of rocheltje was twee maanden geleden tamelijk onschuldig. Ondertussen staan dit soort menselijke uitspattingen garant voor twee weken eenzame opsluiting. De Australische politicus Josh Frydenberg kan er ondertussen over meepraten. Tijdens zijn speech in het Australische parlement werd hij namelijk overvallen door een pittige kriebelhoest. Terwijl het deftige heerschap pruttelend probeert om zijn toespraak te hervatten, zie je andere parlementsleden met opgetrokken wenkbrauwen een stapje terug doen. Tijdens een ijzige stilte waarin alleen de aanhoudende droge hoest van Frydenberg klinkt, wordt twee maanden ziekteverlof voor de hoofdpersoon al stiekem aangevraagd.
Mensen met hooikoorts worstelen momenteel met hetzelfde dilemma; die sluimerende niesbui eindelijk vrij baan geven in het openbaar betekent namelijk onvoorwaardelijke sociale zelfmoord. Rigoureuze maatregelen tegen deze relatief onschuldige hooikoorts worden daarom steeds vaker overwogen. De extreemste: een levende pissebed eten en uw hooikoorts verdwijnt als sneeuw voor de zon.
