Aftellen

Hoewel Nederweert natuurlijk het meest utopische plekje op aarde is, vertrekken veel mensen in de zomermaanden toch naar tropische uithoeken. Opladen, relaxen en je hoofd leegmaken lukt nou eenmaal beter als er overal onbeschaamde luxe voorhanden is. Gedurende een volledig jaar werkt het gepeupel zich de testikels uit de tuinbroek, om vervolgens éindelijk tot rust te komen.

De hotels met doorlopend champagneontbijtbuffet en karaoke-avonden puilen daarom uit. Een massale uittocht van volgepakte gezinsbakken rijdt vanuit Nederweert richting Spaanse riviera’s en Italiaanse badplaatsen om daar twee weken lang langzaam roze te garen. Al dat harde werk op kantoor of werkplaats wordt snel vergeten terwijl volledige Netflix-series in een dag uitgekeken worden aan de rand van het zwembad. Maandenlang werd al uitgekeken naar al dat zalige niksdoen. Die paar weken fungeren als broodnodige beloning voor al dat harde werken.

Na die weken dient zich het normale leven weer aan. Het leven waarin kinderen naar school moeten, aardappels die geschild dienen te worden en rekeningen betaald. Eenmaal weer teruggezakt in die dagelijkse structuur wordt sentimenteel teruggekeken op die hemelse vakantie vol rust en vrede. Weemoedig wordt vanachter menig bureau teruggedacht aan die momenten met je voeten in het zand of penis in je vrouw. Ooit zal zo’n periode weer aanbreken. Nog maar 351 dagen, denkt het werkpaard zuchtend.

Modeontwerper Karl Lagerfeld noemde het fenomeen vakantie in een interview ooit een activiteit die alleen is bedoeld voor mensen die hun werk niet leuk vonden. Alleen de figuren die iedere maandag tot en met vrijdag met hun ziel onder hun arm vertrekken richting een dictatoriale baas zouden kunnen genieten van een vakantie. Hun grootste voorpret: het aftellen.