Het toenemen van chronische ziektebeelden onder steeds jongere mensen legt een enorme druk op het huidige zorgsysteem. Er ontstaat steeds meer behoefte om voeding en leefstijl primair in te zetten in de behandeling. Daarom volg ik al een tijdje de nieuwsberichten omtrent de GLI (Gecombineerde Leefstijl Interventie).
Wat is een GLI?
Een GLI is een aanpak die zich richt op een combinatie van gezonder eten, meer bewegen en gedragsverandering. Sinds januari 2019 kunnen huisartsen mensen met een gezondheidsrisico door overgewicht verwijzen naar een gecombineerde leefstijlinterventie.
Alleen effectief bewezen GLI’s worden vergoed. Dit zijn COOL, Slimmer en de beweegkuur. Een erkende GLI heeft een looptijd van 2 jaar. Het 1e jaar staat in het teken van begeleiding, het tweede jaar is vooral gericht op terugvalpreventie. Dit is als volgt opgebouwd (COOL programma):
Een intake van 60 min, 2 individuele consulten, 8 groepsbijeenkomsten en een eindevaluatie in jaar 1. En jaar 2 bestaat uit weer 2 individuele consulten, 8 groepsbijeenkomsten en een eindevaluatie.
Begin dit jaar kwam ik een interessant artikel tegen op de site je leefstijl als medicijn. Hierin spreekt leefstijlarts Melanie Meijer over de GLI:
“Het traject van de GLI ligt al vast, ongeacht welke patiënt er voor je zit. Patiënten zijn niet standaard. De meeste patiënten zijn tevreden over hun leefstijl. Als huisarts begeleidde ik diverse patiënten op het gebied van hun leefstijl. Inmiddels ben ik leefstijlarts, na een postdoctorale opleiding waarmee de tekortkomingen vanuit de huisartsenopleiding ruimschoots zijn aangevuld. De meeste patiënten zijn pas gemotiveerd om iets te veranderen als ze klachten ervaren. Als de motivatie niet van binnen komt, dus niet intrinsiek is, heeft een interventie weinig zin. De kans dat iemand het langer dan een paar jaar volhoudt is nihil. Daarbij komt dat de meeste patiënten het graag op hun eigen manier willen aanpakken. Dat betekent individueel gerichte interventies.
Is standaardisatie goed? Om kwaliteit te garanderen wordt een standaard traject aangeboden. Het zou namelijk niet uit moeten maken of iemand de GLI volgt in Den Haag of Zutphen, het aanbod en kwaliteit zou hetzelfde moeten zijn. Ook om over een aantal jaar te kunnen evalueren of we zinnige zorg hebben geleverd, is het handig dat we appels met appels vergelijken en niet met peren. Daarom een vastomlijnd traject, waarin de deelnemers door het ene vierkantje worden geduwd (jaar één) in de richting van het volgende vierkantje (jaar twee).
Wat als mijn patiënte een rondje blijkt? Ik herinner me nog de patiënte die niet gemotiveerd was voor beweging maar wel met haar voeding aan de slag wilde. Nadat ze 8 kg was kwijtgeraakt voelde ze zich fitter. Als vanzelf ging ze meer fietsen, dit ging in haar eigen tempo en kwam vanuit haar zelf, ze was duidelijk intrinsiek gemotiveerd. Als ik haar als een rondje zie, zou het wel eens averechts hebben kunnen werken als ik haar door het vierkantje had moeten duwen. Wat wel een voorwaarde is om voor de vergoeding van de GLI in aanmerking te komen. Hoe zinnig is dat?
Of zijn we als zorgverleners te terughoudend? Als we alle rondjes als rondjes blijven behandelen, zodat de patiënt het inderdaad op zijn eigen manier kan doen, krijgen we op de lange termijn het aantal kilo’s in Nederland structureel omlaag? Of zal de oplossing zijn dat we, omwille van het collectief, deze rondjes door de vierkantjes gaan duwen. Dat we de patiënt vragen zijn eigen grens te verleggen en zich over te geven aan het traject. Zou dat uiteindelijk juist de oplossing zijn voor structureel gezonder gedrag?
De ervaring zal het leren of we als aanbieder van de CooL, De BeweegKuur of Slimmer in staat zullen zijn onze deelnemers zinnig te begeleiden, met aandacht voor hun eigen individuele behoeften én daarbij te voldoen aan de specifiek voorgeschreven contactmomenten. Dat preventie de weg is naar zinnige en zuinige zorg staat wat mij betreft vast. Nu nog kijken hoe we oog kunnen houden voor het individu, zodat gezondheid tot bloei komt zonder te verzanden in alle specifieke regels die op voorhand worden bedacht.”
En dit ben ik wel met haar eens. Ook ik ben een ‘mensen mens’ en denk niet dat mensen een leefstijlverandering kunnen volhouden als het volgens een bepaalde standaard moet en ze niet intrinsiek gemotiveerd zijn. Als je bijvoorbeeld je partner/moeder/vader/buurvrouw/…. vindt dat je moet afvallen, maar je staat er zelf niet achter gaat het niet lukken.
Dus wil je iets aan je leefstijl veranderen denk dan eens na wat jou eigen motivatie is!
Dimphy Hermans, gezondheidsconsulent
“Jou helpen jezelf te helpen, het beste uit jezelf te kunnen halen, nu en in de toekomst! Dat is wat ik als gezondheidsconsulent wil bereiken met behulp van het 3care gezondheidsprogramma. Voor meer informatie www.3care.eu of neem contact op met Dimphy via info@dimphy-hermans.nl of 06-130 54 100.”
