Woensdagmiddag, half elf in de ochtend. Een harige man met in beide handen een blik Grolsch-kanon staat in de stations-Albert Heijn. Wiebelend staat hij in de rij, hardop lachend wanneer hij een zichtbaar binnenpretje beleefd. Z’n geur verraadt een weelderige maandagavond waarin onder menig brug menig bier is gedronken. En nu gaat ‘ie door; hoppa.
Wachtend in de spits van Albert Heijn-kassa’s wijkt zijn wankelende, ongure gestalte af van de gemiddelde supermarktbezoeker. Toch is zijn zichtbare vreugde en zichtbare schijt tegen de maatschappelijke normen en waarden overduidelijk. Giechelend van dronkenschap lacht hij omstanders regelrecht uit. ‘Jullie mogen me dan wel niet serieus nemen, ik heb ‘t getroffen’ zullen waarschijnlijk zijn gedachten zijn. Hij spuugt namelijk op 40-uur durende werkweken met burgerlijke lichtpuntjes zoals luxe restaurants of seks op donderdag. Deze protocollen deren deze strijder niet. Hij past voor piekeren, stress en kopzorgen, en verruilt het voor alcoholische euforie.
Meerdere stropdassen en colberts schuiven door zijn houding ongemakkelijk op hun plaats, wachtend op een finishende kassabetaling. Onze Grolsch-hedonist is inmiddels lachend wisselgeld in zijn zak aan ’t manoeuvreren. Met liters zuivere pint onder de arm schrijdt de man zich richting uitgang. Letterlijk laat hij het klootjesvolk achter en loopt richting zon. Eenmaal in de buitenlucht aangekomen lacht hij nogmaals hardop en zakt neer op een bankje. Geen gezinswoning met glad gazon voor hem, liever een onbezorgd halve liter-bestaan. Hij heeft ’t namelijk flink getroffen.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.