Waar was je toch gebleven
De regen, aangevuld door de wind
Alsof het niet meer kon of mocht
De lange droogte aanmatigend
Je verborgen houdend in je hoekje
Alsof je een verdwaalde stamgast was
Die niet thuis wou komen
Omdat hij zijn thuis niet kon vinden
Waar was je toch gebleven
De druppels, alsof zij tranen waren
Die op ons neerdaalden uit de hemel
En het land schoonmaakten
Met hun dansende lichaam
Zo vol leven en kracht
Alsof zij namens de engelen zongen
En nooit meer ophielden met hun lied
Waar gaat het nog heen met deze wereld
Geen idee, we zijn toch allemaal verloren
Strijdend en wenend
Houden wij elkaars hand of de telefoon vast
Want het wordt allemaal minder
Met ons eigenwaardegevoel
De regen brengt ons weer, zo timide
Terug naar de goede, oude tijd
Werner Bloemers, mei 2025
Er zijn nog geen reacties geplaatst