Afgelopen woensdag werd hij 67 jaar. Voor velen een leeftijd waar reikhalzend naar uit wordt gekeken, het pensioen lonkt namelijk. Voor hem echter niet, ’s Nederlands bekendste voetbaltrainer zal trainingen blijven verzorgen tot hij erbij neervalt. Gelukkig, we kunnen zijn persoonlijkheid nog lang niet missen. We zien en horen je immers graag, lieve Louis van Gaal.
Menig journalist zal tijdens de nacht vóór een interview met Van Gaal plafonddienst hebben gehad. Vrij logisch dat je de slaap niet kan vatten als je weet dat morgen misschien wel het meest ongemakkelijke interview óóit op de agenda staat. Louis vreet journalisten namelijk met huid, haar en microfoon op. Het bracht hem het discutabele imago van botterik, hij zou een ongevoelige hork zijn die absoluut geen tegenspraak duldt. Toch, voor wie goed kijkt, is Ome Louis een ruwe bolster met blanke pit. Een knuffelbeer met klauwen en een gebruiksaanwijzing. Want degene die het lukt om door zijn kevlar-bepantsering te dringen, ziet opeens een zachtaardige lobbes met zéér frappant neusje voor zich zitten.
Het zou de wereld er een stuk duidelijker wanneer er meerdere Van Gaaltjes rond hadden gelopen. ‘What you see is what you get and if you don’t like that then you can hoepel op’, zou hij erover gezegd kunnen hebben. De man is te authentiek voor de televisie. Waar anderen dikwijls een tactisch blad voor de mond nemen of zich kwijlend in ieders broek slijmen, zal Louis met barse stem zeggen waar het op staat. Een mentaliteit die alleen bereikt kan worden als je ook écht staat voor wat je zegt. Zoals Louis.
Met zeventien miljoen sportkijkende voetbaltrainers is het lot van de teamgeneraal niet altijd even comfortabel. Provocaties zijn aan de orde van de dag. En zeker als je Louis van Gaal heet, wil je daar nog wel eens in meegesleurd worden. Daarom gewoon lief doen tegen deze fijne vent. Ooit zullen we hem namelijk moeten missen.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.