Hét traditionele gesprek aan iedere werkbank, bureau of vergadertafel: het voetbal. Voor- en tegenstanders van voetbalclubs komen maandagmorgen óf schoorvoetend met schaamrood op de kaken binnen óf galopperen euforisch binnen, op zoek naar het eerste slachtoffer dat ten prooi valt aan de honende voetbalevaluaties. Eenmaal bekend voor welke club je bent, geef je je vrienden, familie of collega’s een levenslange vrijbrief om iedere maandagmorgen de wanprestaties van je team mee te delen. ‘Echte clubliefde’ is ondertussen meer de liefde waarmee de ene supporter de andere het leven zuur mag maken.
Toch zijn er nog enkelen die deze dans ontspringen. ‘Zalig zijn de onwetenden’ is op hen absoluut van toepassing. Meestal zijn het vrouwen die zich afzijdig houden van dit onderwerp. Hun hemelse bestaan is niet besmeurd met dagelijkse voetbalpesterijtjes, gewoonweg omdat ze bewust die kennis niet in pacht hebben. Een prachtige besluitvorming waarmee deze leken zichzelf bewust buitenspel zetten in treiterende voetbaldiscussies.
Het perspectief van de niet-voetbalkenners uit zich af en toe. Toevallig in de afgelopen week, toen er tijdens een spelletje 30 seconds het begrip ‘Champions League’ moest worden omschreven. De desbetreffende dame wist bij voorbaat het verschil tussen een cornervlag en doelpaal al niet, dus werd de beschrijving van dit voetbalinstituut moeilijk. Toch slaagde zij er in om haar compagnon in slechts enkele bewoordingen te vertellen wat ’t hier betrof. ‘’Dat Eredivisie-dingetje met al die voetballers’’ hintte zij, waarop haar mede-onwetende meteen het juiste antwoord gokte: ‘’Champions League?’’ ‘’Ja!’’
Niet overal worden de strijd en emotie die gepaard gaat met Champions League gedeeld. Voor sommigen is het gewoon het zoveelste ‘Eredivisie-dingetje’ dat op televisie komt. Geen interesse in, niets om je druk over te kunnen maken en niemand die je pest omdat je voetbalclub erbarmelijk verloor. Heerlijk.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.