Het was een doodsaaie donderdagmiddag. Rustig op de weg, geen spoor te bekennen van enige files of opstoppingen. Toch stonden ze daar, de blauwe wetshandhavers van Nederweert en omstreken. Met duidelijke armgebaren maakte een agent duidelijk dat er gestopt diende te worden. Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats onthulde de agent dat het hier geen zoektocht naar seriemoordenaar of drugsbaron betrof maar een normale verkeerscontrole.
‘Goedemiddag meneer, iedereen wordt even van de weg gehaald voor een verkeerscontrole, mag ik u rijbewijs even zien?’ De agent sprak deze woorden uit met een zucht. Hij verwachtte waarschijnlijk weer een boze weggebruiker die hem op alle mogelijke wijzen probeerde te beledigen. Zinnen als ‘ga eens echte boeven vangen’ of ‘heb jij geen vak geleerd’ waren namelijk eerder regelmaat dan uitzondering tijdens zo’n controle. De gezichtsuitdrukking van de agent sprak boekdelen. Met een verkeerscontrole in het vooruitschiet was het onmogelijk om met goede zin naar zijn werk te gaan. En zo stond hij daar, met zijn ziel onder zijn arm boze mensen van de weg af te halen. En dat allemaal voor een salaris waar menig vakkenvuller nog voor zou bedanken. Hij stond daar om zijn gezin te onderhouden, de eindjes aan elkaar te knopen en de verwarming te betalen. Toch realiseerde hij zich langzamerhand dat de voordelen niet meer opwogen tegen de nadelen. Steeds meer overwoog hij een carrière als leraar of supermarktmanager. Heerlijke saaie werkdagen van 9 tot 5 waarin hij niet vervloekt of voor klootzak uitgemaakt werd. Hij zou fluitend thuiskomen met hetzelfde humeur waar hij ’s morgens mee vertrok. De aardappelen met broccoli zouden klaar staan en zijn wapenstok zou hij alleen in bed bij zijn vrouw gebruiken. Een paradijs, zo leek het.
Niets was minder waar bedacht hij zich. Nadat er weer zo’n 3 voorbijrijdende autobestuurders kwaad in zijn richting hadden gekeken, besefte hij waar en wat hij was. Zuchtend gaf hij het rijbewijs terug, ‘hartelijk bedankt voor de medewerking en een hele fijne dag nog’ sprak hij. Enigszins verbaasd was hij toen hij ‘U ook een fijne werkdag’, hoorde. Een mooi idee, al was dat nagenoeg onmogelijk als politieagent.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.