Een echte vent

Mannen, ooit waren ze heer en meester in de grot. Hun wil geschiedde en wel meteen. Iedere vorm van betuttelende tegenspraak van hun vrouwelijke wederhelft werd met een adequate frons en grom van tafel geveegd. De tijden veranderde echter. De man heeft gaandeweg aan autoriteit ingeleverd. Gedurende de evolutie werd de man steeds meer naar de achtergrond verdrongen. De tijd van berenvellen en speren was opeens definitief vergeten, zo leek het. De man, die lang het toonbeeld was geweest van robuuste strijdlustige krijgers, was zijn onherroepelijke metamorfose ondergaan. Een schuchter pantoffeldiertje bleef over.

Hij verkeerde lang in deze rampzalige toestand van onmacht. Zijn wil was niet langer wet. Slechts op spaarzame momenten werd het mannelijke instinct nog geopenbaard. Alleen op sporadische momenten lukte het de gemiddelde man om luidkeels te boeren tijdens het wekelijkse Champions League-duel. Deze korte oplevingen van het mannelijke geslacht werden dan vervolgens vrijwel onmiddellijk beteugeld door diens vrouwelijke levenspartner. De man liet zich dirigeren door zijn vrouw, die op haar beurt door het universele machtsmiddel van fysieke onthouding een grote invloed had op het mannelijke bestaan. Het prototype man veranderde in een onderdanige dienaar met stropdas.

Maar er gloort hoop. De tijd van de vrouwelijke hoogconjunctuur lijkt ten einde. Het edele mannelijke geslacht verplaatst zich wederom naar de bovenste plekken in de gezinshiërarchie. De knikkende menselijke labrador staat op uit zijn mand en oefent weer gezag uit. De man leeft weer op.

Deze metamorfose vloeit voort uit meerdere maatschappelijke verschijnselen. De baard bepaalt bijvoorbeeld weer grotendeels het mannelijk vooraanzicht. Een soort maatschappelijke competitie van baardlengte speelt zich rondom veel kinnen af. Zonder bakkebaard, sik of snor ben je je piemel gewoonweg niet meer waard. 
Ook de authentieke mannelijke ambachten leven weer op. Boeren worden bijvoorbeeld mede door de Boer-Zoekt-Vrouw-hype weer getypeerd als rauwe grassprietkauwers die hordes behoeftige vrouwen achter hun tractor aan krijgen. Ook het eeuwenoude kappersvak wordt weer als vanouds uitgeoefend door echte barbiers. Wanneer er geknipt en geschoren dient te worden begeeft men zich naar de dichtstbijzijnde man met schaar.

Het mannelijke geslacht is weer op zijn retour. Schuchtere en zindelijke aanrechtfiguren worden hedendaags weer vervangen door de oerman. Borsthaar en berenvellen beginnen de man weer te onderscheiden. Dit leidt ook tot de nodige aanspraak, de wederopstand van de mannen kent louter aanhangers. Deze sympathisanten dienen dit berenvel wel grondig uit te laten wassen door hun vrouw.