De droom

Sinds jaar en dag zijn wij, de zachte zuiderlingen met golvende stemgeluidjes en gemoedelijke dialecten, het zwarte schaap der provincies. Juist wij, de vooraanstaande vlaaienbakkers en mollige boertjes van het platteland, zijn altijd het pispaaltje van Nederland. Pesterijtjes over ‘buitenlanders’ en ‘achtergestelden’ ondergaan wij al jarenlang. Nooit zouden wij, nuchtere schouderophalers, dat gedrag veroordelen. We ondergingen het met rechte rug en ‘de naas umhôeg’. De eeuwige vete tussen ons volk en de barbaarse Brabo’s deden we altijd af als ‘gezellug’ en trokken ons er niks van aan. Ons maak je niet gek. Wij zijn bikkels. Stugge friezen? Puh, dan ben je nog nooit in Limburg geweest. Wij zijn gehard door een eeuwenlange buitenbeenpositie. Limburg, da’s niet voor mietjes.

De droom

Toch is er weinig erkenning voor onze keiharde overlevingsmentaliteit. Nog altijd is het imago van Limburgers op vakantie er één van een lollige iets te dikke vijftiger die met guitige blozende wangetjes één biertje te veel bestelt. In menig badplaats, skioord of andere toeristenpleister wordt de Limburger behandeld als het ondergeschoven kindje van een dronken Belg en een sandaal-met-witte-sokkenDuitser. Wij Limburgers komen er maar bekaaid vanaf.

Echter zal dit spoedig tot de verleden tijd behoren. De wederopstanding der Limbo’s zal tot ver boven de rivieren reiken. Een heuse Limburgse Lente zal als een tropische storm over het land razen en bewust doen worden van het bestaansrecht van ons mini-kalifaatje. Deze ‘révolution régionale’, zoals deze later beschreven zal worden in geschiedenisboeken, emancipeert de Limburger naar hoe het hoort: terechte eer voor culinaire streekproducten, prachtige dialecten en carnaval. Want, de oorsprong van laatstgenoemde wil nog wel eens gestolen worden door bovenliggende provincie (ik noem geen namen). Nee Eindhoven, Den Bosch en Tilburg, wat jullie doen is allemaal best aardig, maar het échte feest is, blijft en komt van hier.

Limburg komt onder de Hollandse antipathie uit en zal weer floreren als nooit tevoren. Zelfs vanuit de Waddeneilanden zullen nieuwsgierige eilanders hun verzuchtende drang niet kunnen weerstaan en naar de mooiste provincie van Nederland trekken. Een immense toestroom aan provinciale migratie laat de Limburgse economie bloeien en resulteert in een prachtige welvaart. Roda JC wordt kampioen, de Burgermeester van Maastricht tongt alleen met zijn eigen vriend en Jos van Rey verhuist naar Sicilië. Het zal niet lang meer duren voordat daadwerkelijk heel Holland Limburgs lult.

Tot die tijd, provinciegenoten, houd vast aan deze droom. Want ooit zal deze provincie opstaan en de ware betekenis van haar credo naleven. Ik heb een droom.