Veel mensen spreken van polarisering, een scheiding tussen landgenoten onderling. Een figuurlijke Berlijnse Muur van verdeeldheid zou er heersen. In Nederland zijn we niet langer een eenhied, en dat zou een totale kloof achterlaten. Hett klopt. Want: het Noorden lusten ze Heineken en in ‘t Zuiîje’ alleen maar Jupiler.
Bij het passeren van de rivieren schijnen de smaakpapillen zich warempel aan te passen; niet het merk Jupiler wordt langer verafgood, het is Heineken dat het glas vult. Beiden gedeeltes van Des Landes zijn heilig overtuigd van hun verfijnde conclusie en onverzettelijk over diens mening. Ieder heeft zijn eigen bier. Twee aparte werelden resteren. Het schijnt zodoende dé bron van familieruzies bij interlandelijke huwelijken te zijn, deze hele bierpolarisatie. De broers van de bruid eisen Jupiler wanneer de bruidegom met z’n mede-corpsballen flesjes ‘Hinneke’ naar binnen tikt. Beiden drinken nog liever COLA dan samen op anderzijds biermerk te proosten.
Doch, licht zij aan de horizon; de komst van het immense aanbod speciaalbieren dwingt de inwoners tot verzoening en gemeenschappelijk gezuip. Iedereen spreekt namelijk de taal van Trappisten, Tripels of een IPA. Steeds meer mensen beginnen aan de zoetgevooisde smaak van een moutige, donkere trappist of bittere weizen te wennen. Zo schikt men steeds meer en komt nader tot elkaar. Iedereen spreekt namelijk de taal van de pint.
Zodoende kan iedere onenigheid gelijmd worden met promillage. Zelfs de meest ernstige conflicten vinden een oplossing onder het genot van een witschuimende tripel. Maakt u zich daarom geen zorgen; ooit zullen we het eens zijn. Mits we drinken.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.