Mensen zijn vreemde wezens, weet u dat? Als er staat dat men van de zondagsrust moet genieten, gaat men dezelfde dag in plaats van rusten een wedstrijd sporten (waarbij het luie zweet geslachtofferd dient te worden), demonstreren tegen Israël en voor Palestina in Amsterdam (wat gelet op de huidige ontwikkelingen geen onjuiste keuze is), naar een Formule 1-wedstrijd kijken (waardoor het adrenalinegehalte in het bloed alleen maar verhoogd wordt) en in de late avonduren de liefde nog bedrijven met uw geliefde (omdat u zich nog altijd een twintiger wilt voelen).
Zondagsrust
Men heeft het druk, druk, druk. Elke dag weer liggen er voldoende uitdagingen op de loer om de dag op een bijzondere manier te vullen. Men lummelt te weinig en pakt eerder de telefoon in een onbewaakt moment. Wellicht om u van het gekakel van de schoonmoeder te verlossen. ‘Wat zei u toch, schoonmama?’ is daardoor ook een veelgebruikte zin in het familiaire bestel. En de daarbij horende zwieper eveneens.
De hele week wordt er overal in het land hard gewerkt. Opdrachten worden verstrekt aan leveranciers die er te goeder trouw en uit vanzelfsprekendheid een mooi product van zien te maken. Maar alles onder pressie, om zo de perfectie heel dicht te blijven benaderen. Werkweken van meer dan veertig uur zijn er gelukkig nog, alvorens de nacht zal invallen en we weer opnieuw met onze koppen de goede kant op moeten kijken. Wil het productieproces geen inzinking krijgen.
En dan is het weekend. Op zaterdagen wordt er nog weleens lustig doorgewerkt, al is het maar vrijwilligerswerk. Maar de zondag is toch heilig? No way, er rijden dan ook tractoren over de bemodderde weggetjes, of vrachtwagens die zich in rap tempo naar de pot met goud sjezen, om maar op tijd thuis te zijn voor Studio Sport. Met het bord op schoot.
Ik kan er met mijn hoofd niet bij. Op een rustige zondagmorgen staat er ineens een handboogwedstrijd in Tungelroy op het programma. Of ik maar wil zorgen dat ik fit ben? Dat lukt nog maar net. Maar dan moet ik me inspannen om de roos te raken. Ik krijg de zenuwen, de adrenaline wordt danig opgevoerd en ik tril als een rietje. Komt dat schoooot! denk ik, maar ik raak het hout. Het is onderdeel van een never-ending-story, want het schieten van pijlen blijft een intrigerende sport. Of u wilt het liever hebben over voetbal, handbal, duiven melken, of klaverjassen: mensen zijn, zelf op hun vrije zondag, in de ban van presteren en komen niet aan hun zondagse rust toe.
Of men gaat demonstreren, naar een bijeenkomst van D66 met al die glimlachende cliché-kikkers, een concert bezoeken van de Huiskamer-concerten in Weert . Om dan razendsnel van het ene concert naar het andere te rennen, zo snel wilt u alles zien. Kortom: wij willen van alles doen op onze vrije zondag! De stress zal dan vanzelf meer worden dan op een normale werkdag, aangezien je dan met teveel dingen bezig kunt zijn. En als u dan de volgende dag weer gaat werken, bent u helemaal vol van de weekendstress. Waar komt het woord zondagsrust toch vandaan?
Ik heb geen oplossing in deze materie. Mensen willen van alles en dat zal alleen maar meer worden. Nog meer gekijk op de telefoon, nog meer in zichzelf verzonken figuren. Met soms gevaarlijke gevolgen. Alsof het twintig jaar geleden nou zoveel beter was, daar heb ik nog wel een hard hoofd in. Ik schrijf het natuurlijk op en hoop op een zondag met een rustigere inval.
De bladeren waaien overal naartoe, maar waarheen? Welke richting gaan wij morgen, net als die bladeren? Niemand weet het, zelfs op zondag niet.
Werner Bloemers, oktober 2025.
Er zijn nog geen reacties geplaatst