Maandagmorgen vertrokken de leerlingen van Yuverta mavo Nederweert in de vroege ochtend naar Parijs, Frankrijk óf naar Praag, Tsjechië. Nu de examenperiode erop zit, gaan de leerlingen genieten van de examenreis waar door velen lang naar uitgekeken is.
Yuverta mavo Nederweert
Twee bestemmingen
Dit jaar heeft de middelbare school een groot aantal examenleerlingen. Samen met het reisbureau is onderzocht of het mogelijk was om met de hele groep naar één bestemming te gaan. Helaas bleek dit door de omvang van de groep niet haalbaar. Er zijn verschillende accommodaties bekeken, maar geen enkele was in staat om 100 leerlingen op te vangen. Daarom is er besloten om dit jaar twee reizen aan te bieden: Parijs en Praag.
Yuverta mavo Nederweert
De leerlingen die op reis gingen naar Praag vertrokken in de nacht van zondag 1 juni op maandag 2 juni. Ze verzamelden zich om 23.30 uur, waarna ze om 0.00 uur konden vertrekken. Bij aankomst in Praag staat ze een uitdagend programma te wachten. Naast het ontdekken van de stad met o.a. een bezoek aan de Praagse Burcht, staan o.a. een wandeling door de prachtige natuur van Cesky Raj op de planning plus een dag sportieve activiteiten als boogschieten en raften.
Om 7.00 uur werden de leerlingen die naar Parijs gingen, verwacht bij de touringcar tegenover de school. Na een laatste knuffel van hun ouders werden de leerlingen uitgezwaaid en vertrok de bus richting Frankrijk. Bij aankomst in Parijs staat het gezelschap een afwisselend programma te wachten. Zo staat er een stadswandeling en een bezoek aan het paleis van Versailles op het programma, verkennen ze de beroemde Parijse wijk Montmartre en bezoeken ze op de laatste dag Disneyland Parijs.
1 Reactie
Ik kan me nog meer dan goed herinneren dat ik er na het afsluiten van mijn laatste schooljaar (1975 – 1976) op wat vroeger de MAVO heette met de eindexamenklassen naar Parijs ben geweest.Voor mij was het de eerste keer dat ik naar het buitenland ben geweest, wat toen (1976) heel wat was voor een dorpsjongen.We hebben toen heel Parijs afgestruind en zo’n beetje alles van betekenis gezien, in hoeverre dat mogelijk was natuurlijk.We zijn in de Dome des Invalides geweest, waar Napoleon begraven ligt.We hebben bovenop de Eifeltoren gestaan en bovenop de Arc de Triomphe, waar je via een ondergrondse tunnel kwam, zodat het verkeer niet gehinderd werd.Natuurlijk zijn we binnenin de Notre Dame geweest, waar ik diep onder de indruk was van het lichtspel binnenin, veroorzaakt door de enorme glas-in-loodramen.Helaas hadden mijn klasgenoten wat minder respect voor het sacrale van de kerk, waar ik me destijds groen en geel aan ergerde.Ook in het Louvre zijn we geweest, waar ik bijna tegen de gevleugelde Nikè aanliep, een van de beroemdste beelden uit de Klassieke Oudheid.Ik kan me ook nog goed herinneren dat we belangstellend in de eerste zaal waar we kwamen de schilderijen bekeken en toen verder naar de tweede zaal en derde zaal en uiteindelijk zaal in zaal uitliepen, beseffende dat we in het eerdere tempo weken nodig hadden om alle schilderijen te bekijken.In feite kun je een halve dag rondlopen in het Louvre zonder ook maar één keer stil te blijven staan.Als je élk schilderij, elk uniform en wapen uit de Napoleontische periode zou bekijken zou je weken bezig zijn en dan heb ik het nog niet eens gehad over de enorme archeologische verzamelingen van Oud Egypte tot Klassiek Griekenland enzovoort enzovoort en stuk voor stuk topstukken.Maar lang tevoren ben je al helemaal groggy door de omvang en duizelen de namen door je hoofd die zich lezen als een encyclopedie van beroemde schilders en hoogtepunten uit de Kunstgeschiedenis.Destijds was ik 17, maar ik kende mijn Pappenheimers in tegenstelling tot de meeste van mijn klasgenoten, die al dan niet verveeld rondkeken.In één zaal was het betrekkelijk rustig op één hoek na, waar de mensen zich verdrongen en ik zei toen al half spottend, “Daar zal de Mona Lisa wel hangen” en liep door.Nee, het Louvre was een wereld op zich en een (dag)toerist zal het gebouw nooit in één keer bevatten.Daar moet je Parijzenaar voor zijn en vele vele malen er op bezoek gaan en zelfs dan heb je een (half) mensenleven na om te bevatten wat er allemaal staat uitgesteld, wat 6% van het totaal is en de rest ligt onder het gebouw opgeslagen.Ook op Montmartre, de kunstenaarswijk, zijn we geweest, waar we een mooi uitzicht hadden op de sneeuwwitte Sacre Coeur en s’avonds zijn we nog in het Parijse nachtleven geweest, maar niet te lang, want we moesten weer vroeg op.Ja, ik kan me die reis, 49 jaar geleden nog goed herinneren en als me toen een baantje als afwashulp was aangeboden, was de verleiding er te blijven heel groot geweest.Jammer, er waren geen afwashulpen nodig, tot vreugde van mijn moeder, maar dat laat zich denken.