De Nederlandse tributeband Parris mocht dag 2 van Bospop openen. Nummers van Phil Lynott werden in een hoog tempo over het veld geslingerd en de al talrijke aanwezigen konden genieten van covers als “The Boys Are Back In Town”, maar bij “Whiskey In The Jar” sloeg de figuurlijke vlam in de pan en werd er volop meegeblèrd. Bij het afsluitende “Are You Ready” gingen de handjes de lucht in. Mooi begin van een veelbelovende dag. Uit Scandinavië komen heel wat goede rockbands en het Zweedse Gin Lady hoort daar zeker bij. Lekker toegankelijke rock uit de jaren zeventig. De uit Chicago afkomstige Neil Francis mocht na zijn ingelaste optreden van gisteren vandaag op herhaling.

Bospop Weert

De nadruk lag vandaag op de funk, maar ook waren onmiskenbaar invloeden van Ry Cooder merkbaar. Fijne band, die je gerust vaker mag horen. De 11-koppige band TräckSäck met Tren van Enckevort (Rowwen Hèze) en Bart Storcken als leading men had helaas te kampen met technische problemen. Regelmatig was er een storende brom, hinderlijke kraak of zelfs totale geluidsuitval, maar dat mocht de pret niet drukken. Niet alleen de Limburgs getinte nummers werden volop meegezongen, maar bij de eigen versie van “Piano Man” van Billy Joel ging de tent volledig los. Leuk intermezzo.

En dan singer-songwriter Paul Carrack, die niet alleen voor heel wat grootheden nummers heeft geschreven, maar ook zelf met zijn zalvende stem hits heeft gehad. “Silent Running” en “Don’t Shed A Tear” werden opgevolgd door een aantal bluesy nummers, maar het samengestroomde begon spontaan mee te zingen bij “In The Living Years” uit zijn tijd bij Mike & The Mechanics. Podiumsessie die veel te vroeg voorbij was.

Rockbands bestaan vaak uit trio’s: drum, bas en gitaar. Dan toch zijn er de nodige verschillen. The Record Company uit Zweden bleef harmonieus, maar wel met de nodige tempo- en volumeverschillen. De toehoorders in de tent konden hun inspanningen wel bekoren. Een uurtje later stond het Deense Dizzy Miss Lizzy op hetzelfde podium. De band noemt zich een powertrio en power was het. De decibelmeter sloeg bij de eerste tonen zo hard uit, dat een nieuw exemplaar geen overbodige luxe zou zijn. Maar ’t strakke ritme maakte veel goed en zorgde ervoor dat ook nu het publiek uit zijn bol ging. Tussendoor had Heather Nova met haar breekbare stem gezorgd voor een (misschien wel te lang) rustpunt in de programmering. Technisch volmaakt, maar in een andere setting zou ze zeker meer waardering hebben gekregen dan ze nu al voor zich kon opeisen.

De aimabele Amy MacDonald verloochende haar roots niet en zong een Schotse anthem voor haar granny. Maar ze maakte nog meer vrienden met haar leuke anekdotes en haar lieve lach. Gesteund door een uitstekende begeleidingsband kwamen hits als “Mr. Rock & Roll” en “This Is The Life” voorbij en zorgde ze voor een uurtje echt feelgood entertainment. Steve Vai is bij de liefhebbers bekend als een gitaarvirtuoos. En dat bewees hij nog maar eens bij Bospop. Snoerharde riffs werden afgewisseld met heel subtiele en lieflijk aandoende deuntjes. Niet voor iedereen weggelegd, maar zijn fans kregen er niet genoeg van. De naam Michael David Rosenberg zal veel mensen niet zeggen, maar als je hun vraagt of ze het nummer “Let Her Go” van Passenger kennen, zal bijna iedereen volmondig ja zeggen. Met veel interactie met het publiek bracht deze Brit een optreden, wat menigeen zich later nog zal herinneren. Alleen met zijn akoestische gitaar en zijn stem als tweede instrument wist van begin tot einde te boeien.

Drie jaar nadat hij zijn optreden op Bospop vanwege ziekte had moeten afzeggen was hij er dan eindelijk: Sting. En hoe! Hits uit diverse periodes in zijn muzikale carrière kwamen in hoog tempo voorbij: “Message In A Bottle”, “Englishman In New York” en “If You Love Somebody” om er maar een paar te noemen. Tot de verbeelding sprak een heerlijk relaxte versie van “Moon Over Bourbon Street” en een uitgesponnen “Roxanne”. Zijn optreden is het drie jaar wachten waard geweest. Toch moest hij zelf ook nog wachten voordat hij met zijn optreden kon beginnen. En dat kwam door de gewoon uitzinnige meute bij de podiumsessie van De Dijk. Zoals bekend stopt de band aan het einde van dit jaar en de overvolle tent, die zich qua entourage uitstekend leende voor zo’n afscheid, wilde nog één keer genieten van de kunsten van Huub van der Lubbe en zijn kompanen. Bij nummers als “Een Man Weet Niet Wat Hij Mist” en “Niemand In De Stad” zorgde de gedreven stem van Van der Lubbe, samen met de communitysinging van 8.000 dolenthousiaste fans, voor kippenvel. Mensen, die vanwege de drukte buiten de tent moesten blijven, stonden te hossen op “Dansen Op De Vulkaan” en maakten het feest van herkkening compleet. Een oorverdovend applaus brak los toen de band het podium verliet en het kon niet anders dan dat nog één keer uit volle borst kon worden meegezongen met “Mag Het Licht Uit”. Op 9 juli 2022 schreven Bospop en De Dijk geschiedenis.