Lege groenteschappen beginnen inmiddels tot een mogelijke realiteit te behoren. De aanhoudende droogte leidt in alle teelten tot ten minste een halvering van de verwachte productie. Bovendien zijn veel ondernemers op persoonlijk vlak fysiek en mentaal aan het eind van hun Latijn.
âAl twee maanden zijn ze bijna 24 uur per dag bezig met het beschermen van de planten in temperaturen waarbij ieder weldenkend mens het een beetje rustig aan doetâ, legt LĂ©on Faassen, voorzitter van de Limburgse Land- en Tuinbouwbond (LLTB), uit. âBoeren en tuinders zijn niet te beroerd om de schouders eronder te zetten en als dat gebeurt met het oog op een goede opbrengst is het tot daaraan toe, maar nu gebeurt het om de schade te beperken. Het water, of beter gezegd de droogte, staat ze tot aan de lippen.â
Planten verbranden op het land of verpieteren in de grond, in de maĂŻs ontwikkelen zich geen kolven, waardoor het gewas ongeschikt is als veevoer. Daardoor ontstaat een tekort aan veevoer, zeker in combinatie met het gebrek aan gras. Wat wel nog van het land kan worden gehaald, is ver beneden de maat en leidt volgens Faassen voor veel bedrijven tot een financiĂ«le strop. âNormaal gesproken zie je dat de markt in dergelijke situaties haar werk doet. Vraag en aanbod zorgen dan voor reĂ«le prijzen. Agrarische ondernemers hebben echter vaak vaste prijsafspraken met hun afnemers en voelen dit straks rechtstreeks in de portemonnee. Bovendien ontstaat het risico dat ze niet kunnen voldoen aan de hoeveelheden producten die met de afnemers contractueel zijn vastgelegd.â
Noord-Limburg
Het is weinig verrassend, maar ook Noord-Limburg heeft te kampen met extreme droogte. âWaar niet beregend is, beginnen de gewassen onherstelbare schade te vertonenâ, vertelt een zorgelijke Pieter Lucassen, voorzitter van de LLTB-regio Noord-Limburg en zelf plantenkweker. âHet is de droogte, maar ook de hitte die ons op dit moment parten speelt. De groei is helemaal uit de producten en we lopen op onze laatste benen.â Lucassen is blij dat hij en zijn collegaâs mogen beregenen. âDaar hebben we via Nieuw Limburgs Peil goede afspraken over gemaakt met Waterschap Limburg. Die afspraken houden onder meer in dat we mogen beregenen in droge tijden als we door het jaar heen ook zorgen dat we water vasthouden. Om te kunnen beregenen zijn ook de nodige investeringen gedaan.â
Midden-Limburg
In het midden van de provincie klinkt het verhaal niet anders. Net als in het noorden niets dan droge zandgrond, wat de mogelijkheid om te beregenen cruciaal maakt. âGelukkig zijn de relaties tussen het waterschap, de provincie en de LLTB dusdanig goed dat dat mogelijk is. Dat is niet in alle provincies het gevalâ, weet Giel van Herten, voorzitter van LLTB-regio Midden-Limburg. âVan de andere kant is het beregenen een noodzakelijk kwaad, dat naast een hoop kosten heel veel van de boeren en tuinders vergt. ZĂł hard werken bij deze temperaturen is gewoonweg niet gezond en begint Ă©cht zijn tol te eisen. Extra zuur is het dan wanneer dat harde werk en kostbare investeringen zich dan niet terugbetalen, omdat we vaak via contractteelten met gefixeerde prijzen te maken hebben.â