De Vereniging Boeren van Nederweert reageert geschrokken en bedroefd op de recente stalbranden in deze regio. Nadat het vuur donderdagnacht een kippenstal aan het Ommelpad in Ospel in de as legde, vloog zondagnacht een stal in Heythuysen in brand. Bij de branden kwamen duizenden kippen om het leven.
“Intens triest”, zo noemt voorzitter Chris Salimans namens de Boeren van Nederweert deze drama’s voor mens en dier. “Wanneer je als voedselproducent met levende have werkt, ben je elke dag bezig met het welzijn van je dieren en alle wettelijke regels en controles die daar omheen hangen. Zo worden alle elektrische installaties bijvoorbeeld periodiek gekeurd. Geloof me: geen agrariër wil dat zijn dieren op deze manier aan hun einde komen.”
Omdat de twee getroffen ondernemers geen lid zijn van de Vereniging Boeren van Nederweert kan en wil voorzitter Chris Salimans inhoudelijk verder niet ingaan op de gebeurtenissen in Ospel en Heythuysen. “Dat zou pure speculatie zijn en daar doen we niet aan mee. Het enige wat hier past, is een welgemeende steunbetuiging aan de gezinnen die dit is overkomen.”
3 Reacties
Dat de “boeren: zoals beschreven boos en verdrietig zijn begrijp ik. Als ze meer vragen voor een eitje om het welzijn van hun dieren? Dat mag niet is de ander boos.
Dat geen agrariër wil dat zijn dieren op deze manier aan hun einde komen geloof ik wel. Ik denk dat de meeste mensen dat wel geloven. Dat de boer aan alle wettelijke regels voldoet en er regelmatig controles zijn wil ook nog wel geloven. Maar dat is allemaal niet relevant. Het leest als een excuus.
Feit is dat stalbranden veel te vaak voorkomen en er veel te veel dieren bij omkomen. Meer dan 1,5 miljoen in de laatste 10 jaar. Het zou goed zijn als de Vereniging Boeren van Nederweert dat publiekelijk zou erkennen en zou zeggen “dit kan zo niet langer, we moeten het anders gaan doen”. Maar daar lees ik nooit iets over. Ik vrees dat het vanaf morgen weer business as usual is.
Beetje kort door de bocht Frank. Door het zo te brengen doe je alsof het puur een eigen keuze van de boeren is. De boeren moeten door regelgeving steeds meer aan allerlei eisen en verplichtingen voldoen. Nu ze daardoor in de problemen komen moeten ze dit erkennen en zelf oplossen?
Vroeger kon de herder de honden laten blaffen en de schapen in de hoek drijven. Als de schapen dan omkwamen omdat ze de verkeerde hoek in werden gedreven begon de herder na te denken hoe het anders moest. Nu staan blaffende actiegroepen te roepen dat de honden het anders moeten gaan doen! De herder weet daardoor niet meer naar wie ze moeten luisteren! Waarbij we willen dat de schapen snel geschoren worden want we hebben door de kou een nieuw wol vestje nodig.
Iedereen weet dat het zo niet langer kan maar verandering ligt bij ons allemaal. Door te roepen dat het niet relevant is ben je een actiegroep die zegt dat de hond zich niet zo moet aanstellen. Terwijl hij doet wat de herder hem opdraagt. Wie de herder is: Overheid, maatschappij, consumenten? Dat mag jij invullen. Maar het is geen excuus! Het is de stok waarmee maatschappelijke druk wordt gelegd en wat de boeren niet alleen kunnen oplossen! Net zo min als veganisten, die perse in een stad willen wonen en/of het vliegtuig in stappen om op vakantie te kunnen, problemen als fijnstof oplossen.