Storm Pijnenburg uit Ospeldijk beleeft de dag van zijn leven. Na een telefoontje waarin werd gevraagd of hij in een spraakmakende reclamecampagne voor het CDA wilde figureren stond de wereld letterlijk 24 uur op z’n kop. Vanuit Ospeldijk tot aan Den Helder, van kapper tot visagie en dus van Storm tot aan mini Wilders op het strand. Vanavond is de commercial meerdere malen te zien zijn tijdens het Rode Hoed debat.
Storm uit Ospeldijk in reclamecampagne
Maandagmiddag kregen we een telefoontje waarin werd gevraagd of ik een video wilde opnemen waarin ik mijzelf voorstelde, men wilde mijn stem horen. Ik heb ooit, voor de lol een fotoshoot gemaakt bij Galucci in Maastricht. In het ‘verre Westen‘ was men op zoek naar een ‘blond jongetje met een zacht ‘g’ ‘ om de volgende dag een belangrijke rol te spelen voor een campagne van een grote politieke partij voor de Nederlandse televisie. IK??? Het filmpje hebben we verstuurd, met in ons achterhoofd, ‘daar horen we nooit meer iets van‘. Een klein half uurtje later, begon alles te rammelen, wat we maar in huis hadden. Mijn telefoon ging, de directrice van het castingbureau…., er kwamen appjes binnen, er moest geskypt worden met de regisseur, ze wilden dat ik de volgende dag voor opnames naar Amsterdam zou komen en ze wilden maar één ding een ‘yes‘ horen. Maar dat kan natuurlijk niet zomaar, kan iemand mij brengen, mag het van school, hoe ga ik dit uitleggen aan iedereen dat ik er morgen niet ben, want er geldt op dat moment een strikte geheimhouding.
Als iedereen zó enthousiast is, en mij de indruk geeft dat dit een grote kans is moet je deze pakken, geen tijd om na te denken, want het is een actueel onderwerp in een onstuimige tijd. Het script speelt zich af op een zonnige zomerse dag, laat het nu net ‘pijpenstelen’ regenen in Ospeldijk. Hoe krijgen we dit dan voor elkaar? Juist daarvoor werd de opnameplaats gewijzigd en moesten we opeens naar Den Helder omdat de kans op zon daar het grootste is, nog verder van Ospedijk!
Stop, pas op de plaats, we gaan ervoor….. als eerste de juiste dingen regelen, directeur Henk Martens had het nu voor het zeggen, als hij het niet door laat gaan is het klaar, maar ook hij reageerde enthousiast, officiële stukken gingen heen en weer en moesten getekend worden, die avond hadden we toevallig een oudergesprek op school, dus handtekeningen werden gezet, het heeft gewoon zo moeten zijn. Inmiddels koffertje gepakt en om 20.10 de trein naar Den Helder, wooooow ruim 3 uur geleden wisten we nog van niets! Taxi’s, hotels, verblijven, alles werd geregeld als we de volgende dag maar op de set verschijnen!
We kregen allemaal 06-nummers van belangrijke mensen die voor ons hard aan het werk waren, gemeentes werden op de hoogte gesteld, de juiste kleding wordt geshopt, maat, lengte, gewicht, álles willen ze van je weten, en ik laat het allemaal maar op me afkomen. Er wordt constant ge-appt en het het script wordt langzaam duidelijk, in de trein weten we nog steeds niet waar we slapen en waar we moeten zijn, ‘hoe spannend kan het zijn’. Inmiddels, zoeft de rails onder ons door en vallen alle puzzelstukjes in elkaar.
Om 23.30 staan we middenin ‘hartje Den Helder’ en een half uurtje later liggen we met ‘grote ogen, klaarwakker’ 250 km van huis in een luxe hotel? Ik móét gaan slapen, morgen moet ik fris en fruitig’ zijn, en fris was het zeker. Ik heb niet uitgebreid kunnen ontbijten, ‘de zenuwen gierden door mijn lijf‘ “wat gaat er vandaag allemaal gebeuren?” Even later stond de taxi gereed. Hij bracht ons naar de set, daar leerden ik al snel de crew en mijn collega’s kennen en de andere 2 hoofdrolspelers.
Mini Buma, Mini Rutte en ik, Mini Wilders, er kon geen twijfel over bestaan wie ik zou gaan spelen en werd die hele dag zo aangesproken, zelfs mijn moeder was voor even, ‘mevrouw Wilders‘. Nu ging het écht los, ik werd voorgesteld aan zóveel mensen, de regiseur, producent, opnameleiding, geluidsmensen, dressers, visagie, styling, runners, kinderbegeleidster, teveel om op te noemen en dat allemaal voor MIJ! Nu was het een kwestie van doorwerken ik werd aangekleed, geschminkt, héél lang werd er aan mijn haar gewerkt en heb het script van buiten geleerd, we hebben niet kunnen oefenen omdat het een heel actueel onderwerp is, maar we werden goed begeleid. Het was ijskoud, het meeste medelijden had ik nog met de figuranten die de hele dag in badkleding liepen en moesten wachten. De scenes moesten soms vaak opnieuw maar het ontbrak ons aan niets, zodra we even buiten beeld waren, plukten ze ons van de set en stonden de assistentes klaar met warme dekens, blauwe lippen van de kou werden weg-geschminkt. Lievelingseten en drinken, was er voldoende, we werden die dag ‘echt in de watten gelegd’ als we het maar naar onze zin hadden. Ik mocht niet eens mijn eigen chocomel dragen, stel je voor dat ik zou knoeien, op de met zorg uitgezochte kleding. 7 Uur later van ‘hard werken’, zal lang in mijn geheugen blijven staan, er was ook geen tijd om te klagen of ‘ff geen zin te hebben’ het moest gewoon nu gebeuren!
Nadat ‘de klus geklaard was’ hebben we veel complimenten gehad, ‘men noemde het een verhaal om later nog eens na te vertellen in het bejaardenhuis’ zo’n grote indrukwekkende opdracht in zo’n korte tijd. Mijn medespelers, Mini Buma en Mini Rutten, waren geweldige jongens, waar ik nog vaak contact mee zal hebben. Moe maar voldaan gingen we weer richting het ‘rustige zuiden’ na 25 uur hectiek voor, let wel 35 sec., kom ik thuis weer aan. Vlug naar bed want morgen staat er een proefwerk biologie op de agenda….
Storm Pijnenburg, Ospeldijk
Er zijn nog geen reacties geplaatst.