Henk van Gog van The Deejays drive-in show is uitgezonden naar oorlogsgezinden om militairen een feestelijk steuntje in de rug te bieden. Het was voor de militaire maar zeker ook voor Henk na 30.000 km verder, 6 luchthavens en 8 vliegtuigen later een zeer bijzondere ervaring.
Henk zijn ervaringen…
Enkele maanden geleden kwam de vraag van Viking entertainment of ik, Henk, het zag zitten om een tour te maken naar oorlogsgebieden om de militairen daar een bijzondere avond te bezorgen. Natuurlijk kon ik hier geen âneeâ op zeggen want zoân kans krijg je niet vaak.
Na een bezoek aan het militair hospitaal in Utrecht voor een veiligheidsbriefing en de verplichte inentingen was het âready for take-offâ!
19 januari ging ik met de trein naar Schiphol om vervolgens met een lijnvlucht naar Afghanistan af te reizen, samen met een technische man, 3 zangeressen/danseressen en 2 begeleiders van defensie kon de reis beginnen. Aangekomen in Afghanistan werden we door de logistieke dienst van de VN verder vervoerd naar het kamp om vervolgens de scherfvesten en helmen te passen, Het podium en de apparatuur was al een aantal weken eerder ingevlogen waardoor er direct aan de slag kon worden gegaan met de opbouw. Nadat het allemaal gereed stond werd er een rondleiding georganiseerd waarbij we de sfeer op het kamp konden proeven, ruiken en zien. De voorpret zat er al goed in bij de Nederlands en Duits gelegerde militairen dus de spanning steeg met de minuut voor het optreden, tijdens de uitzending was het voor iedereen verboden om alcohol te nuttigen, iets waar ik behoorlijk tegenop zag want mijn show bevat elementen welke met alcohol beter zijn te bevatten.
Het optreden was hilarisch, iedereen ging volledig uit zijn plaat (alsof de alcohol rijkelijk stroomde), toch maar weer een bevestiging dat men niet persé alcohol nodig heeft om het gezellig te hebben. De militairen stonden te dansen en te springen in uniform en waren allen gewapend, de verzoekplaatjes daardoor toch maar allemaal gedraaid (grapje). De avond was ten einde en de apparatuur werd weer klaargezet voor het volgende optreden in Mali. De terugreis naar Nederland werd ingezet.
22 januari, Veilig thuis aangekomen kon ik me klaar maken voor de volgende trip naar Mali waar we uiteindelijk 2 kampen zouden aandoen (het was nog even spannend of deze reis doorging vanwege een recentelijke aanslag in de buurt van het kamp).
25 januari werd het groene licht gegeven en kon de reis beginnen âop naar Maliâ, hetzelfde party-team (zo werden we inmiddels genoemd) stond klaar om wederom met een lijnvlucht naar Mali af reizen, de temperatuur in Mali was +35 graden Celsius tegenover -5 graden Celsius in Nederland, na een lange reis met Ă©Ă©n tussenstop kwamen we aan in Bamako (de hoofdstad van Mali), hier stond een compleet leger te wachten om mij en de rest van het team naar het zogenaamde transito-kamp te brengen, ook hier werden we enthousiast onthaald. Na een kop koffie en een gezellig praatje was het tijd om naar bed te gaan (het eerste optreden zou de volgende dag namelijk al plaatsvinden), de volgende dag werden we onder strenge beveiliging door de omliggende dorpjes begeleidt, het was een indrukwekkende tocht door het ânormale leven in een oorlogsgebiedâ, je merkte aan de inwoners dat ze het leuk vonden en wilde dan ( tegen alle verwachtingen in) ook graag op de foto. Na enkele uren cultuur snuiven was het tijd om aan de slag te gaan op het transito-kamp.
De primitief aanwezige apparatuur werd uit de container gehaald en de toevallig aanwezige oplegger werd als podium ingezet, diezelfde middag kwam het nieuws dat de 140 Duitse militairen helaas niet naar huis toe konden vanwege een gecancelde vlucht, voor mij geluk bij een ongeluk omdat hierdoor het publiek qua aantal werd verdubbeld. In de avond werd begonnen met het optreden, ik kwam op het idee om de Duitsers tegen de Nederlanders te laten strijden op passende muziek, dit viel goed in de smaak want de aanwezige militairen gingen compleet los op de opzwepende muziek wederom zonder Ă©Ă©n druppel alcohol. Na een fantastische avond te hebben gehad was het tijd om de apparatuur weer terug op te bergen in de hiervoor bestemde container.
27 januari zou de reis beginnen naar Gahou (Mali), onder begeleiding van diverse militairen werden we met een speciale vlucht naar Gahou gevlogen, omdat hier enkele weken terug âde aanslagâ was geweest was het extra spannend maar de aanwezige militairen zorgde ervoor dat dat gevoel snel minder werd. Via een apart aangelegde weg werd het party-team naar het kamp gebracht (scherfvesten en helmen moesten aan), Aangekomen werden we welkom geheten en het slaapverblijf aangewezen. Nadat de bagage op de kamer was gezet werd het programma doorgenomen. De begeleider had op het hele kamp bij diverse afdelingen afspraken gemaakt dat ze bezoek kregen van ons , overal werd verteld wat ze daar deden en hoe hun ervaringen waren, dit was ontzettend indrukwekkend en het zette de vooroordelen toch wel weer aan het denken. Na de maaltijd (die overigens uitstekend was) werd er nog even gezellig nagepraat en gedoucht (douchen mocht overigens maar max. 2 minuten omdat er een te kort was aan water).
28 januari was de dag dat het optreden ging plaatsvinden, alles werd uit de kast getrokken om er een topfeest van te maken (enkele weken eerder hadden de Duitsers ook een aantal artiesten laten overvliegen maar dit was volgens iedereen een groot fiasco⊠de spanning werd dus behoorlijk opgevoerd), de overgevlogen apparatuur werd geĂŻnstalleerd en de versiering werd aangebracht. Tegen de avond nog even snel de douche in en SHOWTIME!! Wederom een alcoholvrije party die al vanaf het begin druk bezocht was met Duitse en Nederlandse militairen, inmiddels was de openluchtdiscotheek gevuld met meer dan 500 militairen, het was in een woord âfantastischâ. De adrenaline giert door je lijf en je blijft maar in je vinger knijpen om zeker te weten dat het âechtâ is.
29 januari was de dag dat we nog even mee gingen doen aan de speedmars (2km rennen en 1 km lopen in volledige uitrusting en lichtstatief), uiteraard werd de laatste plaats behaald maar meedoen is belangrijker dan winnen, de rest van de dag werd ingevuld met bezoekjes aan het helideck, spoedeisende hulp en nog tal van afdelingen op het VN kamp, mooi, hoe gastvrij iedereen was en vol trots vertelde over zijn of haar werk.
30 januari, tijd om afscheid te nemen van het kamp Gahou, we werden overgebracht naar het transito-kamp in Bamako waar we de laatste uren zon mee konden pikken. Omdat er geen lijnvlucht ging werden we met een Hercules vliegtuig vervoerd (wederom een hele bijzondere ervaring), na 3 uur vliegen kwamen we aan op een apart gedeelte van de vlieghaven waar we wederom met volle uitrusting naar het kamp werden vervoerd, omdat we allemaal erg moe waren is de rest van de dag ingevuld met het aanbidden van de zon, in de avond werden we naar het vliegveld gebracht waar we het vliegtuig richting Parijs namen, tussenstop in Parijs en door naar Amsterdam.
31Â januari, in de ochtend landen we op Schiphol met alle indrukken en mooie ervaringen op zak.
NU, kijk ik terug naar een bijzondere beleving, een ervaring rijker en trots op mijn werk als DJ! Een bijzonder woord van dank aan Viking entertainment, alle militairen die ons zo openhartig ontvangen en begeleidt hebben (met name Joop en John), en uiteraard de rest van het team: Jeroen, Anne, Marieke en Maddy, WE DID IT!
Henk van Gog
The Deejays drive-in shows
www.the-deejays.nl
Bright Stage Techniek zegt
Good bezig Henk!!