Harrie uit Overloon en Jan uit Ospel, beiden 14 jaar, lagen in november 1944 zwaargewond als oorlogsslachtoffer naast elkaar in het Helmondse ziekenhuis. Harrie overleefde, Jan niet.
Het bijwonen van de begrafenis van Jac van Kimmenade te Ospel door pater Harrie Verhoeven uit Nijmegen leidde zaterdagmorgen tot een emotionele ontmoeting. Pater Verhoeven bezocht die uitvaartdienst namens zijn confrater Duijkers, een zwager van de overledene. De paters behoren tot de Orde van het H. Sacrament in hun klooster te Nijmegen.
Emotionele ontmoeting: Ruim 70 jaar na datum
Toen pater Verhoeven de naam Ospel vernam realiseerde hij zich dat hij aan het einde van de 2e wereldoorlog, in november 1944, in het Helmondse ziekenhuis naast een jongen uit Ospel lag. Verhoeven was zwaar gewond door het oorlogsgeweld rond zijn woonplaats Overloon en van de jongen uit Ospel weet hij zich te herinneren dat die ook 14 jaar en eveneens zwaar gewond was door het ontploffen van een landmijn. Zou er nog familie van die jongen in Ospel wonen, was zijn zorg.
Met deze informatie kwam hij in contact met mij na vernomen had dat ik secretaris was geweest van het comité dat in 2005 een oorlogsmonument voor de Ospelse burgerslachtoffers realiseerde op het Ospelse kerkhof. Uit mijn documentatie was snel duidelijk dat het ging om Jan van Houts, geb. 31-1-1930, overleden te Helmond op 14-11-1944. In het boek De donkere jaren van Nederweert ’40 – ’45 en de vergeten strijd in Ospel, in 2007 uitgegeven door Con van Nieuwenhoven, staat het verhaal over Jan van Houts op blz. 83 vermeld (zie beneden).
Toen ik dit de pater telefonisch mededeelde en dat er nog familieleden in Ospel wonen, raakte hij heel geëmotioneerd : hij was de enige die de familie iets kon vertellen over de dood van hun broer, waar hij bij aanwezig was en dat bij hen waarschijnlijk niet bekend zou zijn. Ik bracht hem zaterdagmorgen in contact met zus Lies van Houts, die er bij was toen Jan op een landmijn stapte. De ontmoeting zaterdagmorgen was aangrijpend, vooral toen de pater haar en haar dochter Toos met partner Jac zijn verhaal vertelde : “Ik herinner me dat zijn vader hem bracht en zwaar gewond moest achterlaten. De jongen kermde voortdurend van pijn vanwege zijn zeer zware verwondingen. We spraken maar weinig, zelf was ik ook zwaar gewond, maar we hadden een band en ik probeerde hem een beetje te steunen. Na enkele dagen kwam hij te overlijden. Een volgende dag kwam zijn vader hem bezoeken. Ik zie hem nog in de deuropening staan met de vraag “waar is onze Jan ?”. Ik weet niet hoe het me werd ingegeven maar ik zei : “naar een andere kamer”, waarop de vader wegging. Na een tijdje kwam hij terug en zei ons stil : “onze Jan is overleden aan zijn verwondingen …..“ Hij gaf ons allemaal de hand op de ziekenzaal en wenste ons beterschap. Pas later heb ik begrepen hoe zwaar de vader dit ervaren moet hebben”.
Samen gingen pater Verhoeven en de familie van Jan zaterdagmorgen vervolgens naar het oorlogsmonument op het Ospelse kerkhof, waarop de naam van Jan van Houts en data staan vermeld. Ook dat en het uitwisselen van nog meer oorlogsherinneringen greep beiden erg aan.
Pater Verhoeven (85) was dankbaar dat hij deze informatie na ruim 70 jaar nog kon delen met nabestaanden van zijn leeftijdgenootje in het Helmondse ziekenhuis. Mevr. Lies van Houts (87) was er erg door getroffen : “we wisten dit allemaal niet. Bij de begrafenis in Helmond is niemand van ons bij geweest ….. Ospel lag in de frontlinie …… Jan en ik waren bij pap op de boerderij aan de Ommelpad gebleven om het vee te verzorgen, mam en de andere kinderen waren geëvacueerd naar
Someren …… heel erg bedankt, pater”.
In het gemeenschapshuis Haaze-hoof te Ospel onderhielden zij zich nog enige tijd, geboeid luisterend naar elkaars oorlogsherinneringen. Ospel, 2 mei 2015. Sjef Geuns.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.