Verbrand konijn wint Gouden Lambieck

Maandagavond werd de 36e Gouden Lambieck uitgereikt aan Marco Vaessen die met met een fles bio-ethanol en een Zweedse fakkel het konijn van de buren in brand stak. Een stom streek maar misschien nog niet zo stom als de streek die Dagblad de Limburg vanmorgen uithaalde. Door een nog onbekende fout prijkte vanmorgen al de uitslag in de krant. Ondanks alles was het maandagavond een top avond met leuke verhalen.

De stomme streek van Marco Vaessen werd beloond met de Gouden Lambieck.
Wat was er gebeurd? In verband met het definitief afstemmen van de geplande zomervakantie werd er een lekker barbecue gehouden met opa, oma, Marco, Chantal en dochter Fay. Het was erg lekker weer en voor de gezelligheid had Marco een buitenhaard op de tafel gezet. Daar kwam een klein beetje warmte vanaf, maar vooral gaf het veel gezelligheid op deze ’s zomerse avond. Dat smaakte naar meer. Dus leek het Marco leuk om ook een Zweedse fakkel aan te steken. Marco ging ermee aan de slag, maar na 15 minuten was er nog steeds geen vuur. Dat moest op een andere manier toch beter gaan. Marco zou die fakkel wel eens een handje helpen met wat bio- ethanol (wat hij gebruikte voor de buitenhaard). Fay had al een paar keer tegen haar vader gezegd dat dit echt geen goed idee was, maar ja eigenwijs is ook wijs!

Vol overtuiging ging Marco met de fles bio-ethanol aan de slag. Met zijn duim gedeeltelijk op de opening van de fles besproeide hij de Zweedse fakkel. Helaas gaf dat geen verbetering. Marco bedacht zich geen moment en probeerde het nog een keer. Alleen nu zonder de duim op de opening van de fles. En inderdaad dat bleek beter te werken, alleen…..Er ontstond een steekvlam van bijna 3 meter en de fles die Marco nog steeds in zijn handen had vloog door de lucht richting buren!!!

De schrik zat er goed in, maar gelukkig was er niets ergs gebeurd, tenminste dat dachten ze. De gedachte was nog niet uitgesproken toen Fay schreeuwde: “Het konijn staat in brand”!! Doordat de vlam in fles was geslagen, was de hele bio-ethanol over de grondconifeer en het konijn gekomen. Zonder verder na te denken kwam Marco in actie. Hij sprong over het hekje om het konijn te pakken. Dat lukte natuurlijk niet in één keer. Het konijn, al brandend, vloog zijn hok in wat vol lag met zaagsel en hooi. In paniek trok Marco de deksel van de kooi open en zag het konijn in zijn slaaphok zitten. Na een paar keer met zijn handen het vuur te hebben willen doven, pakte Marco het nog brandende konijn uit zijn hok om het vuur al rollend uit te krijgen. Maar ook dat lukte niet. Gelukkig was het Fay die op een goed idee kwam: “Gooi het konijn in het zwembad”! En dat was de redding voor Nijntje het konijn.

De familie dacht het ergste wel gehad te hebben, maar nog geen seconde na deze redding schreeuwde opa: “De struiken staan in brand”!! En inderdaad uit de grondconifeer kwamen vlammen van zo’n 3 á 4 meter. Marco kon dit vuur gelukkig met een emmer water en de tuinslang doven.
Iedereen was uitgeblust, Marco zelfs letterlijk. Zijn handen waren flink verbrand en het konijn had geen snorharen en wimpers meer. Ook was Nijntje aan de rechterkant helemaal verbrand, zowel zijn vacht als zijn oren. Met de vacht van Nijntje is het goed gekomen, maar het overgebleven halve rechteroortje zal voor altijd een blijvende herinnering zijn aan een uit de hand gelopen barbecue.  En de kosten van de dierenarts………..daarvan had Marco gemakkelijk 20 nieuwe konijnen kunnen kopen!!!

Heinz Meuwissen werd met zijn stomme streek beloond met de Zilveren Lambieck
Heinz had al jarenlang dezelfde auto. Na jaren van trouwe dienst, na het raken van de nodige paaltjes, met wat deukjes, krassen en andere reparaties was deze auto toch echt aan vervanging toe. Heinz reed al langere tijd hetzelfde merk auto, maar was nu toch serieus aan het overwegen om te wisselen van merk. Dus ging Heinz hard op zoek. Na wat proefritjes, de nodige bezoekjes aan de garages en de discussies met zijn vrouw Gertie was de keuze gemaakt. Heinz bleef bij hetzelfde merk, hetzelfde type alleen dan in een nieuwe uitvoering. Ja, Heinz die houdt wel van veranderingen!

Na het beantwoorden van de laatste kritische vragen van Gertie, kon Heinz zijn nieuwe stalen ros gaan bestellen. Na een paar weken wachten was het eindelijk zover: de nieuwe auto kon opgehaald worden. Het ophalen ging prima. Daarna een lekker ritje naar huis, waar Heinz de auto vol trots de oprit opreed. Zeer tevreden liep hij een paar rondjes om de auto, ’s Avonds liet hij de auto ook vol trots zien aan zijn dochters en schoonzonen. Natuurlijk moest er ook nu een ritje gemaakt worden. Eenmaal thuisgekomen werd de auto in de garage gezet voor de nacht. Dat was het plan tenminste. Heel voorzichtig reed Heinz de auto de garage binnen. Deze eerste keer moest hij natuurlijk extra goed opletten, dus stapvoets, beetje bij beetje reed de auto vooruit. Alles ging prima tot de auto net voorbij de voorwielen binnen stond. Heinz had een probleem! Er was helemaal geen ruimte meer naast de spiegels. Sterker nog, de auto paste helemaal niet in de garage! De nieuwe uitvoering van de auto was een stuk breder, waardoor de garagepoort te klein was.

Met het nodige gemopper kon Heinz aan Gertie gaan vertellen dat de nieuwe auto niet in de garage paste. En dan mag er geraden worden wat de laatste vraag van Gertie was voor Heinz naar de garage vertrok: “Ik neem aan dat deze nieuwe auto ook in de garage past?”

Uiteindelijk is de auto gebleven en hebben Heinz en Gertie besloten de garagepoort te vervangen. Dus nu heeft Heinz een mooie, grote, nieuwe auto die hij iedere dag met gemak in zijn garage met een nieuwe, bredere garagepoort kan zetten.

De Bronzen Lambieck ging dit jaar naar Yvonne Snijders
Afgelopen jaar waren Yvonne en haar man Thijs samen met hun twee kinderen op vakantie. Dik en dubbel verdiend na een jaar hard werken. Eenmaal heerlijk gesetteld op de camping zien ze een bekende auto voorbij rijden. De overburen zouden in dezelfde periode op dezelfde camping staan. Natuurlijk werd er meteen afgesproken om er samen een dagje op uit te trekken met de twee gezinnen. Samen gaan ze een plaats bezoeken in de buurt waarop die dag een grote markt zou zijn.
Het was hartstikke druk en een parkeerplaats vinden is dan helemaal niet gemakkelijk. Zeker niet een parkeerplaats waar beide auto’s geparkeerd kunnen worden. Uiteindelijk werd er een plek gevonden, weliswaar een heel eind van de markt af, maar dat mocht de pret niet drukken.
Op deze parkeerplaats moest uiteraard ook betaald worden. De overburen halen een parkeerbon en leggen die voor de voorruit. Yvonne stapt ook uit en gaat op weg om een bonnetje te halen.

Iedereen kent de situatie wel. Op een buitenlandse parkeerplaats ziet alles er net wat anders uit dan hier in ons vertrouwde Weert. Behalve dan al die auto’s met een Nederlands kenteken die ook daar in de meerderheid waren.  Yvonne loopt naar de dichtstbijzijnde automaat waar niemand bij staat en duwt daar kleingeld in. Zich ondertussen afvragend waarom de andere Hollanders in een rij blijven staan voor die andere automaat. Ze staat te wachten, maar er komt geen bonnetje uit. Yvonne pakt nog wat kleingeld en duwt ook dat geld in de automaat. Maar nog steeds geen bonnetje! Yvonne draait zich om richting auto en ziet dat Thijs net uitstapt. Ze gebaart en schreeuwt over de parkeerplaats: “Er komt helemaal niets uit de automaat!” Iedereen die zich op dat moment op de parkeerplaats bevindt draait zich om naar Yvonne en blijven kijken. Thijs komt snel Yvonne ’s kant opgelopen om haar te ondersteunen. Al mopperend bereikt Thijs Yvonne: “Je zal wel weer niet goed gekeken hebben!”

Het duurde niet lang tot Thijs de oorzaak gevonden had. Yvonne had al haar kleingeld niet in een parkeerautomaat gestopt, maar in een condoomautomaat!!!
Eenmaal het besef dat ze bij een verkeerde automaat stond, is Yvonne met een rood hoofd (maar zonder condooms) naar een parkeerautomaat gelopen en daar alsnog een bonnetje gehaald.

De Jan van der Croon-medaalie, die ieder jaar wordt uitgereikt aan een persoon die zich verdienstelijk heeft gemaakt voor de Weerter cultuur en samenleving ging dit jaar naar Mies Moonen. Mies Moonen is vanaf dag één als medeoprichter betrokken bij en lid van de Waerse Kûj. Hij vervult dit lidmaatschap al ruim 55 jaar vol verve. Daarnaast is Mies 60 jaar lid van de Harmonie St. Joseph Weert Zuid. Reden voor de Lambieck om Mies in het zonnetje te zetten.

Dit jaar was er ook een Ere-Lambieck. De Ere- Lambieck wordt uitgereikt voor een ‘stomme streek’ die zich buiten de gemeentegrenzen van Weert en Nederweert heeft afgespeeld, maar wel binnen de provincie Limburg. Dit jaar zijn we eenmalig de grens over gegaan en wel naar de gemeente Wijchen in de provincie Gelderland. Door een fout van de gemeente is afgelopen september een aantal vluchtheuvels roze geverfd. Een ambtenaar had per ongeluk de verkeerde kleurcode doorgegeven aan de verffabrikant. Daardoor is er een verkeerd potje verf meegegeven en is de gemeente Wijchen in het bezit van unieke, spectaculaire, roze vluchtheuvels.”