Op 27 april 2013 overleed op 93-jarige leeftijd Truus Peters, de laatste van de drie gezusters “Siem” uit de Kerkstraat in Nederweert. Een terugblik.
Hun bijnaam ontleenden de gezusters aan de voornaam van hun vader, Simon (“Siem”) Peters. Hij kocht in 1904 het oude café naast de kerk en liet korte tijd na de aankoop het zuidelijke gedeelte van het pand verbouwen van woonhuis tot kruidenierswinkel. Zijn dochters hebben café en winkel tot in de jaren negentig van de vorige eeuw voortgezet. Veranderingen werden slechts zeer mondjesmaat doorgevoerd. De watertoevoer geschiedde nog lange tijd via de koperen pomp vanuit de waterput en het gastensanitair achter het café was een ‘historische’ bezienswaardigheid op zich. Het bier werd getapt uit flessen die in de eeuwenoude gewelfkelder bewaard werden. Decennialang zwaaiden Siem´s drie ongehuwde dochters Toos, Truus en Margriet in café en winkel de scepter. De in de Tweede Wereldoorlog in Nederweert ingekwartierde Duitse bezetters spraken van “das Haus der drei Mädel”.
Solidair
De gezusters hadden tussen 1960 en 1980 een agentschap van busonderneming Kupers uit Weert en bij de winkel was een opstapplaats voor dagtrips per touringcar. Aan die dagtrips namen zij trouwens zelf ook deel; Toos was bij elke busreis van de partij en Truus en Margriet mochten beurtelings mee. Dat tekende wel een beetje de onderlinge verhoudingen. Toos was immers de oudste van de drie en had van kinds af aan een sturende rol gespeeld in het al vroeg moederloze gezin. Margriet, de kokkin, was niet alleen de middelste in leeftijd maar stond met haar relatief zachtere karakter vaak in figuurlijke zin tussen haar oudere en jongere zus in. Ondanks die verhoudingen toonden de drie gezusters zich naar de buitenwereld altijd solidair met elkaar. Truus was er trots op dat ze een woordje Frans en Duits sprak en vertelde graag dat zij had ‘gestudeerd’, waarbij ze op haar middenstandsdiploma doelde. Samen waren ze ook trots op hun woonhuis, gelegen in het hart van de dorpsgemeenschap, pal naast de kerk. Daarin klonk verbondenheid met wat eeuwenlang de voornaamste straat uit het dorp was en die niet voor niets in de volksmond dé Straat genoemd werd.
Winkel en café vormden het hart van het sociale leven in Nederweert. De gezusters stonden daar op hun beurt middenin. Want ontegenzeggelijk speelde het ´huis der drie gezusters´ een belangrijke rol in het leven van de Nederweerter dorpsbewoners. Na de hoogmis op zondag, na de aangifte van geborenen op het vlakbij gelegen gemeentehuis of na koorrepetities lieten de gezusters zich niet onbetuigd. Ze waren altijd geïnteresseerd in het wel en wee van de medemens en staken hun belangstelling voor de cliëntele niet onder stoelen of banken. “Det es dan dri-j guldje tweentjig, en wao zee-djae d´r eine van?”.
Onafhankelijk
Tot op hoge leeftijd hebben de drie gezusters Peters hun winkel en café gerund. In 1998 stopte het bier met stromen maar het café sloot nog niet letterlijk haar deuren. Menige Nederweertenaar herinnert zich nog dat ook daarna nog enkele jaren de cafédeur met het zicht op de betegelde gang elke dag wagenwijd openstond. Maar bier werd er niet meer geschonken en in de etalages en winkelschappen stonden enkel nog de kartonnen reclameborden van Douwe Egberts en Sunlight. Een grondige restauratie leidde naar een nieuwe toekomst voor het pand in de vorm van een restaurant met de toepasselijke naam “Bi-j Siem”, dat werd geopend in 2006.
Hoe ging het verder met de drie gezusters Peters? Margriet overleed in 2002, 85 jaar oud. “Midden in het leven” zoals de mooie tekst op het bidprentje het, indachtig haar centrale gezinsrol, zeer betekenisvol uitdrukt. De oudste van de drie, Toos, was op het einde van haar leven stokdoof en zij overleed een jaar na Margriet op 96-jarige leeftijd. Een vers op het bidprentje typeert haar op ontroerende wijze met: “In je drukke, stille wereld”. De derde en jongste zus, Truus, verliet het huis waar zij bijna haar hele leven geleefd had en ging een eindje verderop in ‘haar’ Kerkstraat wonen. Zij heeft bewust nooit meer een voet in het gerestaureerde pand “Siem” willen zetten. Haar laatste levensjaren bracht zij door in Marishof in Maarheeze. Daar overleed zij op 27 april 2013, 93 jaar oud, als laatste van de drie gezusters. Het motto op haar bidprentje luidt “onafhankelijk”. Haar grafplaats, naast die van haar zusters Toos en Margriet, ligt op een steenworp afstand achter hun voormalige huis “Siem”.
Geheugen
Wat rest wordt nog het beste verwoord op een gevelsteen met jaartalvers, geplaatst in de noordgevel van het pand bij gelegenheid van de restauratie in 2006. Daar staat te lezen: “bI-J sIeM”, Waar VeLe herInnerIngen aan WInkeL, Café en DrIe gezUsters ContInU VoortLeVen In een hIstorIsChe sfeer”. Dat vers (waarvan de hoofdletters als romeinse cijfers samen het jaartal 2006 opleveren) brengt tot uitdrukking hoe winkel, café en vooral ook de drie gezusters voortleven in ons collectieve geheugen. Want daar, in de kleine, drukke, en toch stille wereld tussen kerk en café, speelde zich bijna een eeuw lang het leven van de drie gezusters af. Letterlijk en figuurlijk van de wieg tot het graf.
Met dank aan Alfons Bruekers voor het insturen van dit mooie artikel.
bijschrift
De drie gezusters Peters in actie in hun kruidenierswinkel. Illustratie uit het weekblad Panorama, circa 1965. Archief SGN
Er zijn nog geen reacties geplaatst.