Bij warme en uitverkochte dag 2 van Bospop

Een uitverkocht huis op de tweede dag van Bospop. Dat leidde bij aanvang tot files op de fietsroute naar het festivalterrein en ook bij de kassa’s. Maar daarna waren de ergste hindernissen genomen. De Eindhovense singer-songwriter Remme zorgde voor een harmonieuze warming-up om vervolgens in de tenten twee prima tribute bands aan het werk te kunnen zien. En daar bleek een letterlijke warming-up niet nodig te zijn, want de temperatuur op deze dag steeg met het uur. 

Hoofdrollen voor Simple Minds, Melissa Etheridge en The War & Treaty

Op het tentpodium zorgden Stones Sessions ervoor, dat liefhebbers van de Rolling Stones hun hart konden ophalen bij prima uitgevoerde covers van Mick Jagger c.s. In Nocturna speelde The Brood een thuiswedstrijd. Op de vroege zaterdagmiddag etaleerde zanger Jan Wolter zijn zangvermogen en bleek een echte Rock ’n Roll Junkie te zijn. Hij gaf een knallende versie van Saturday Night ten gehore, daarbij routineus ondersteund door zijn band en backingvocalistes. 

Op een prachtig podium startte Davina Michelle een beetje aarzelend met Het Duurt Te Lang, maar gesteund door luid meezingende fans wist zij zich al snel te herpakken. Na aandacht gevraagd te hebben voor het gegeven dat een uitgesproken “Nee” ook echt “Nee” betekent (I Said No Sir) gooide zij zichzelf in de strijd met hits als Skyward en de Pinkcover What About Us.

In wisselende bezettingen heeft de band Abba Gold een overvolle concertagenda. In hun uitvoeringen van de talloze hits van Abba weet deze tributegroep zich gesteund door de oorspronkelijke leden van Abba zelf en dat resulteert een zeer waarheidsgetrouwe muzikale kopie van de echte formatie. Fan of niet, iedereen blèrt mee bij nummers als Super Trouper, Gimme Gimme en Dancing Queen. En als je weet hoeveel hits er van Abba zijn geweest, dan is een uurtje  al gauw te kort voor de uitgelaten fans. 

Na het overlijden van zangeres Marie Fredriksson heeft het even geduurd, maar zanger Per Gessle heeft de draad weer opgepakt en in Lena Philipsson een nieuwe muziekpartner gevonden. De band heeft nieuwe nummers gemaakt, maar ook oude hits wat opgepoetst in een aangepast jasje. Want het stemgeluid van Lena is duidelijk anders en minder frêle dan dat van Marie en dat was goed merkbaar in het gebrachte eerbetoon It Must Have Been Love. Maar op de voorste rijen in het publiek stonden genoeg mensen, die nummers als Joyride en Listen To Your Heart letterlijk wisten mee te zingen.

The Fortunate Sons, vorig jaar en nu weer van de partij op Bospop, deden waarvoor ze gekomen waren en bezorgden de overvolle tent een echte wedergeboorte van de muziek van Creedence Clearwater Revival. Dat begon al met een muzikaal en ook zangtechnisch prachtige kopie van Born On The Bayou. En ook hier gold weer, dat er uit zo een ruim repertoire van oorspronkelijke liedjes kon worden gekozen, dat het voor veel mensen een feest van herkenning was met o.a. Down On The Corner, Hey Tonight en Proud Mary.

Rowwen Hèze was vrij laat ingezet vanwege het uitvallen van Beth Hart. Natuurlijk ook hier de grootste hits, maar er waren genoeg aanwezigen die bij De Neus Umhoeg de daad bij het woord voegden en lekker langgerekt op een dekentje gingen liggen en zo de dag dat heel Holland Limburgs lult rustig aan zich voorbij lieten gaan. Tijd om aan te sluiten bij een uitzinnige tentmeute, die van begin tot eind konden genieten van The War & Treaty, bestaande uit het echtpaar Michael en Tanya Trotter. Samen met hun begeleidingsband brengt het stel een combinatie van soul, gospel en R&B, die je niet stil doet staan. In duetten overtreffen de twee elkaar regelmatig met hun kundige en kunstige stemwisselingen. Vooral Michael valt op door van het ene op het andere moment een paar octaven te verhogen of te verlagen en daarmee de kans te geven aan Tanya om naadloos aan te sluiten. Van slow tot uptempo een feest van close harmony met nummers als Sitting On The Dock Of The Bay en een uitstapje naar Whitney Houston met I Will Always Love You. Hoogtepunt van deze festivaldag.

Melissa Etheridge is voor het Weerter publiek geen onbekende. Al meerdere keren heeft zij met haar fenomenale gitaarspel en haar stem de toeschouwers weten te boeien. En ook ditmaal wist zij de aandacht volledig op te eisen. I’m The Only One, Bring Me Some Water en Like The Way I Do waren maar enkele voorbeelden van songs, die er ingingen als de bekende gesneden koek.

Ilse DeLange heeft iets vertederens en lieflijks over zich, wat door het publiek meteen wordt aangewend om haar tot lieveling te bestempelen. Met deze charmante eigenschap in het achterhoofd weet ze nummers als Changes en The Great Escape in een volle tent over te brengen als ware het een huiskamerconcert. Om vervolgens met Livin’ On Love alle remmen los te gooien. Vakvrouw.

Vier keer eerder was Jim Kerr met zijn Simple Minds te gast bij Bospop en ook nu brengt hij op zijn karakteristieke manier, zittend op een knie en wijzend naar de horizon, de vele hits uit de hoogtijdagen van deze Schotse band. Toch weet hij elke keer met een ander accent een nieuw element toe te voegen. De ene keer een extra solootje van zijn achtergrondzangeres, dan weer een uitgesponnen instrumentale uitbreiding op het thema van de song of een weergaloze solo van drumster Cherisse Osei. En dat houdt het bekende repertoire spannend. Van Waterfront tot Someone Somewhere en van (gelukkig terug van weggeweest) Belfast Child tot het in alle talen gelijkluidende “La-la-la-la” van Don’t You. Om het tevreden publiek gelukzalig achter te laten met Alive And Kicking, wat je het lijflied van Jim Kerr zou kunnen noemen.

Lees alles over Bospop 2025 op onze speciale Bospop-pagina.