Pastoor Sebastian viert op zondag 14 december zijn Priesterjubileum. Alweer 25 jaar geleden begon hij als priester en vandaag blikt hij terug op de afgelopen 25 jaar.
Pastoor Sebastian
“Alles vermag ik in Hem die mij kracht geeft.” (Fil. 4,13)
Met deze woorden begon de weg die mijn hele leven heeft gevormd. Toen ik na mijn schooltijd het verlangen in mijn hart voelde om priester te worden, wist ik: dit is meer dan een idee, dit is een roeping. Met toestemming van mijn ouders ging ik naar het seminarie – een stap die mijn leven voorgoed zou veranderen. Ik was een beetje verdrietig toen ik mijn ouderlijk huis, mijn ouders, mijn broers en zussen verliet, maar ik wist ook dat niets in ons leven te winnen valt zonder offers.
Een droom die werkelijkheid werd
Mijn priesterwijding was een moment waarop mijn diepe droom werkelijkheid werd: leven voor Christus en Zijn volk dienen. Toch kende die dag ook een schaduwzijde: mijn lieve ouders konden mijn priesterwijding niet meemaken, omdat zij al waren overleden. Juist in dat gemis voelde ik des te sterker hoezeer God mij nabij was.
Het Woord van God heeft mij altijd gedragen. In tijden van crisis, angst of onzekerheid vond ik telkens weer kracht in dat ene zinnetje uit de Schrift dat mijn leven begeleidt: “Alles vermag ik in Hem die mij kracht geeft.”
Tijdens mijn opleiding én in mijn priesterschap heb ik Gods voorzienigheid op vele manieren ervaren. In het Evangelie van Marcus lezen we: “Jezus ging de berg op en riep wie Hij wilde.” (Mc. 3,13). Ik geloof vast dat Jezus mij geroepen heeft – niet omdat ik bijzonder ben, maar juist omdat Hij gewone mensen kiest, mensen met zwakheden. Ik ben ook zo iemand, en toch heeft Hij mij gekozen. Daarom geloof ik dat een roeping altijd een geschenk is.
Dagelijkse vreugde in dienstbaarheid
In mijn dagelijks werk zie ik steeds opnieuw Gods hand. Hij is mijn beschermer en redder. En juist in het gewone, in het alledaagse contact met mensen, ervaar ik mijn grootste vreugde. De Heilige Eucharistie is daarbij mijn krachtbron.
Ik probeer dicht bij de mensen te zijn – vooral bij zieken en eenzamen. Hier in Nederweert merk ik dat veel mensen te maken hebben met eenzaamheid. Sommigen zijn bedlegerig, anderen zitten in een rolstoel of zijn door omstandigheden geïsoleerd geraakt.
Ik geloof dat de Kerk vandaag de dag naar de mensen toe moet gaan.
Een priester moet iemand van het volk zijn, een brenger van het licht en de liefde van Christus. Niet door grote woorden, maar door kleine, eenvoudige daden: een glimlach, een troostend woord, een luisterend oor, een helende aanraking bij tranen. Dat is immers wat Jezus deed.
Acht jaar in Nederland: een uitdaging en een zegen
Nu ik 25 jaar priester ben, kijk ik terug met diepe dankbaarheid. Acht jaar geleden kwam ik naar Nederland om hier te werken in het bisdom Roermond, waar weinig priesters zijn. Via mijn bisschop, Mgr. Joseph, nodigde Mgr. Frans Wiertz buitenlandse priesters uit om hier te komen werken. Ik heb die uitnodiging met volle overtuiging aangenomen.
Natuurlijk bracht mijn komst ook uitdagingen met zich mee: de Nederlandse taal, het klimaat, de nieuwe gezichten en een andere cultuur. Maar in al die uitdagingen voelde ik ook kansen om te groeien, te leren en dieper met mensen verbonden te raken.
‘Wie ben ik zonder anderen?’
Er bestaat een kort verhaal met de bijzondere titel: ‘Wie ben ik zonder anderen?’ Die vraag raakt mij telkens opnieuw. Ze nodigt uit om na te denken over de zin van ons bestaan. Ik geloof dat we pas écht betekenis vinden wanneer we leven voor anderen, wanneer we een licht worden voor de mensen om ons heen. Paus Franciscus verwoordde het prachtig: “Rivieren drinken hun eigen water niet, bomen eten hun eigen vruchten niet, de zon schijnt niet voor zichzelf, en bloemen verspreiden hun geur niet voor zichzelf. Leven voor anderen is een regel van de natuur. We zijn allemaal geboren om elkaar te helpen, hoe moeilijk het soms ook is. Het leven is goed als je gelukkig bent, maar veel beter wanneer anderen gelukkig zijn door jou.”
Kerst: wanneer Jezus in het hart geboren wordt
Als we bereid zijn om te leven voor anderen, om voor elkaar te zorgen, en wanneer mensen gelukkig worden door onze aanwezigheid, dan gebeurt er iets wonderlijks: dan wordt Jezus in ons hart geboren. Dan zijn we als sterren die licht verspreiden in een wereld die dat licht zo hard nodig heeft. Het Kerstfeest is nabij. Vanuit mijn hart wens ik u allen: een zalig kerstfeest. Moge het Kind Jezus u en uw gezinnen overvloedig zegenen.
Een woord van dank
Tot slot wil ik iedereen danken die voor mij bidt, die mij steunt en die mij heeft opgenomen als één van jullie. Mijn dank gaat in het bijzonder uit naar de mensen van Nederweert, Eind, Budschop en Ospel voor hun vertrouwen, samenwerking en warmte. Dank aan God voor 25 jaar van genade. Dank aan u allen, omdat u mijn leven hebt verrijkt.
Jubileumviering
Graag nodig ik u van harte uit om samen met mij dank te zeggen aan de Heer voor deze zegenrijke jaren van dienst aan Hem en aan zijn Kerk. De Jubileumviering vindt plaats op zondag 14 december 2025 om 9.30 uur in de St. Lambertuskerk te Nederweert.
Na de Heilige Mis bent u van harte welkom voor een feestelijk samenzijn met koffie, vlaai en een hapje en drankje in het St. Rochus Kerkzaaltje, (Rochusplein 1) te Budschop. Uw aanwezigheid zal deze dag voor mij extra bijzonder maken.
Met dankbare groet en zegen,
Pastoor Sebastian
Er zijn nog geen reacties geplaatst