Na 24 jaar neemt Marijke Vaes afscheid van buitencentrum De Pelen

Na 24 jaar neemt Marijke Vaes afscheid bij buitencentrum De Pelen. Ze gaat genieten van haar pensioen. Een mooi moment voor een terugblik op iets wat eigenlijk heel toevallig zo is gelopen.

Marijke Vaes

“In 2002 ging ons jongste kind naar school en ik vroeg me af wat mijn volgende stap zou kunnen zijn”, begint Marijke te vertellen. “Vanaf de geboorte van de kinderen was ik thuis en het kriebelde om iets nieuws op te pakken. Tijdens een wandeling wierp ik een terloopse blik op de vacatures in het raam van een uitzendbureau. Daar zag ik dat Staatsbosbeheer een medewerker zocht voor het bezoekerscentrum. In een opwelling ging ik naar binnen en toen ging alles ineens heel snel. Ik mocht op gesprek komen en werd aangenomen. Mijn eerste werkdag was op Valentijnsdag 2002. Het werd het begin van een prachtig avontuur.” 

“Je mag best weten dat ik wel een vleugje paniek voelde toen ik de baan kreeg”, glimlacht Marijke. “Ik vroeg me af of ik dit wel kon en hoe ik het thuis moest gaan regelen. Maar ik vond snel mijn draai en merkte dat ik op mijn plek was. Er ging een wereld voor me open. Ik deed de Peelgidsencursus, ging aan de slag met het activiteitenprogramma, met educatie en communicatie en werd vrijwilligerscoördinator. Hierdoor maakte ik kennis met fijne collega’s en vrijwilligers. Met sommige vrijwilligers heb ik tot aan mijn pensioen gewerkt. We zijn hier samen ‘oud’ geworden.”

Uitdagingen
“In al die jaren heb ik een grote ontwikkeling doorgemaakt. Zo mocht ik samen met vrijwilligers nieuwe producten ontwikkelen. Mijn grote trots is het Kabouterpad, dat landelijk is uitgerold. Maar ook het onderwijsprogramma ‘In de sporen van Tjeu’, de ‘Avonturentochten’ voor kinderfeestjes en, samen met dochter Eefke, de ‘Peel Beleef-je-Buiten Tocht’. Allemaal activiteiten waarin plek is voor het beleven via hoofd, hart en handen. Fantastisch om te doen.”

“In 2012 kwam de winkel erbij en we werden uitgedaagd om toe te werken naar een rendabele exploitatie. Dat was niet altijd makkelijk, maar we dachten vooral in kansen en mogelijkheden. Toen mijn leidinggevende in datzelfde jaar stopte, kwam de positie van manager vrij. Ik twijfelde of die functie me zou passen, maar besloot toch te solliciteren en werd aangenomen. Dat was het begin van een enerverende periode. Het was zakelijker en de verantwoordelijkheid was best pittig. De nieuwe stap voelde in het begin voor de omgeving wat ‘commercieel’. Maar dat gevoel hebben we omgebogen naar begrip en waardevolle samenwerkingen, met als gezamenlijk doel het verbinden van mens en natuur. Zo hebben we de Groote Peel samen op de kaart gezet.”

Het belang van de natuur uitleggen
“Veel mensen beseffen niet wat er allemaal bij komt kijken om een buitencentrum te exploiteren. De positieve kant van zo’n financiële uitdaging was dat we meer de verbinding met andere partijen zochten. Dat paste ook goed bij me. Het leverde waardevolle gesprekken op. Bijvoorbeeld met gemeente Nederweert, waardoor het besef van trots op ‘hun’ nationaal park nog groter werd.”

“Samen met onder andere organisaties als IVN, Museum Klok & Peel, VVV’s en het Nationaal Park heb ik bij mogen dragen aan een stukje bewustwording. Laten zien wat de Groote Peel te bieden heeft. Op allerlei vlakken. De natuur levert immers onmisbare ecosysteemfuncties en heeft daarmee enorme impact op ons leven. De natuur zuivert onze lucht en ons water en is ontzettend belangrijk voor onze gezondheid. Je kunt er onthaasten, afschakelen, opladen en herstellen. Maar ook economisch is de natuur van grote betekenis. Naast de positieve invloed op onze gezondheid zijn we ervan afhankelijk voor grondstoffen en recreatiemogelijkheden. Die boodschap mee helpen uitdragen heb ik als een voorrecht ervaren.”

Combinatie van passie, creativiteit en kennisdelen
De vraag wat Marijke het allerleukste aan haar werk vond blijkt lastig te beantwoorden. “Eigenlijk alles wel”, zegt ze lachend. “Maar ik denk toch de combinatie van mijn passie voor de natuur, met mijn creativiteit en voorliefde voor het delen van kennis. Ik was als kind graag buiten, maar had alleen basiskennis van de natuur. Dat vond ik best spannend in een rol waar ik vragen beantwoordde over het gebied en alles wat er leeft. Tot een van de boswachters iets zei wat ik nooit vergeten ben. Hij had die kennis eerst ook niet, maar elk jaar leerde hij twee vogels herkennen. Hij werkte er destijds twintig jaar en kon dus veertig vogels op geluid en uiterlijk benoemen. Die wetenschap stelde me gerust. Wat ik ook heb geleerd is dat je echte kennis buiten in het veld opdoet. Daar leer je observeren vanuit je zintuigen. Dat verankert niet alleen je kennis, het voegt ook beleving toe. Nog steeds is dat de manier waarop ik de natuur inga. Ik kan uren een dier observeren. Leren hoe het leeft en zich beweegt in zijn omgeving. Tegelijk zie je dan stiekem zoveel meer dan die ene vlinder, vogel, kikker of libel. Door te luisteren, kijken, voelen en de geuren op te snuiven, leer je ontcijferen en begrijpen wat het gebied, de planten en de dieren je vertellen.”

Liefde voor de Peel
“In al die jaren ben ik steeds meer van de Peel gaan houden. Ik kan eindeloos door het gebied dwalen. Altijd met mijn camera. En wat ik zie wil ik vastleggen en delen. Mijn tijd bij Staatsbosbeheer heeft me een verdieping en verrijking gebracht waar ik dankbaar voor ben. Dat koester ik. Zeker nu ik meer tijd krijg kijk ik ernaar uit om nog vaker te struinen in de natuur, foto’s te maken en nieuwe dingen op te pakken. Ik realiseer me dat ik zowel zakelijk als privé jarenlang veel verantwoordelijkheid heb gedragen. Omdat ik alles met bevlogenheid doe, is dat best een intense periode geweest. Ik stond simpelweg altijd aan. Het lijkt me heerlijk om nu vanuit alle rust en vrijheid mijn creatieve kant te herontdekken. Bovendien blijf ik betrokken bij ‘Poort naar de Peel’ en ben ik politiek actief. Ik hoef me dus niet te vervelen. En alhoewel ik het niet makkelijk vond om de deur van het buitencentrum achter me te sluiten, kijk ik uit naar dit nieuwe hoofdstuk in mijn leven. Ik ben nieuwsgierig naar de toekomst en dankbaar voor wat is geweest.”

Koesteren
“Samen hebben we immers iets heel moois neergezet. Het buitencentrum is een begrip in de omgeving, met ruim 150.000 bezoekers per jaar, een uitgebreid activiteitenprogramma en een educatieve rol. Het is een landingsplek voor de bezoekers, waar ze fysiek in aanraking komen met de natuur én Staatsbosbeheer. Hier zien ze de bevlogen inzet van medewerkers en vrijwilligers om dit gebied te behouden voor de toekomst. Een positieve plek, waar je gastvrij ontvangen wordt en de mooie verhalen te horen krijgt over dit bijzondere Nationaal Park. Een plek om te koesteren.”

“Dank aan iedereen die op welke manier dan ook iets heeft bijgedragen aan mijn prachtige tijd bij Staatsbosbeheer en de onvergetelijke herinneringen die ik met me meeneem.”

Foto | INOVA | Jarno Schijven