Vrijdag 27 mei t/m zondag 29 mei
Op vrijdag rond 11:00 vertrekken we met een konvooi van 18 vrachtwagens vanaf de Wildenberg in Weert, met de nodige media-aandacht van o.a. SBS6, L1 en Nederweert24. Na een overnachting in het Franse Langres belanden we zaterdagmiddag bij de voet van de Alpe in het dorp Le Bourg d-Oissans. Vol getoeter rijden we door het dorp waar we met veel gejuich worden ontvangen, en beginnen aansluitend aan de klim. Veel vrijwilligers staan te popelen om met de spullen in de trailers aan de slag te kunnen gaan met opbouwen.
Op zondagmorgen gaan we samen met enkele teamgenoten aggregaten lossen op de berg bij de verschillende bochten. Het jongste teamlid is 17, de oudste 71. Alpe d’HuZes brengt alle karakters en leeftijden bij elkaar: prachtig.
’s Avonds spreek ik een dame van een ander team in het restaurant. Tot twee keer toe verloor ze haar partner aan kanker. Met waterige ogen luister ik en zeg: “je hebt het niet makkelijk gehad”. Waarop ze nuchter maar ook warm antwoord: “ik heb ook heel veel liefde mogen krijgen en heb een prachtige dochter en daar ben ik heel dankbaar voor”. Respect voor de veerkracht en houding van mensen zoals zij!
Maandag 30 mei
Vandaag gaat het gebeuren: de eerste beklimming van de Alpe d’Huez met mijn gele transportfiets. Na een uurtje zegt een van mijn teamgenoten gekscherend tegen mij: “met jou fietsen is niks aan, alle aandacht gaat naar jou”. Inderdaad: een overvloed aan enthousiaste reacties tijdens de klim. Op het toejuichen van het woord “respect” antwoord ik steevast “wederzijds”.
Eerder schreef ik een column “14x Cauberg = 1x Alpe d’Huez”. Maar voor degenen die 6x de Alpe beklimmen geldt dat dit gelijk staat aan 84x de Cauberg! Mijn respect voor degenen die de Alpe beklimmen is vandaag alleen maar toegenomen. Oftewel het was zwaar maar meer dan de moeite waard!
Dinsdag 31 mei
Voor de tweede keer deze week beklim ik de Alpe d’Huez met de fiets, dit keer inclusief het eerste (bijna zwaarste) stuk vanaf de start. Dit eerste stuk valt me zwaar, daarna kom ik meer in een flow – die overigens nog steeds de nodige rustmomenten kent.
De eerste spandoeken hangen langs de berg. De teksten blijven me aangrijpen, zeker wanneer het gaat om kinderen of jonge ouders die de strijd verloren hebben tegen kanker.
’s Middags komen er 16 vrienden en vriendinnen uit Nederweert op bezoek voor een paar dagen. We genieten van de Franse keuken, lachen om een zwaar gestreste Franse ober en bespreken de eerste indrukken van de Alpe.
Woensdag 1 juni
Vandaag is de Alpe d’HuZus, de klimtocht voor o.a. vrijwilligers en bezoekers. Met de vrienden beklimmen we te voet de berg. Er staan enthousiaste bezoekers langs het parcours om iedereen aan te moedigen, dit voelt goed.
Enkelen van de groep hebben nog niet genoeg aan de klim van bijna 15 km à 8% en besluiten om direct na het bereiken van de top weer te voet af te dalen onder het motto “we moeten beneden toch de auto ophalen”. Iedereen op de berg levert op zijn/haar manier vandaag een onverwacht bijzondere en sportieve prestatie. ’s Avonds gaan we naar de bezinningsavond. Drie patiënten komen aan het woord waaronder iemand die zijn vrouw en dochter verloor aan kanker en nu zelf onder behandeling is… Hoeveel kan een mens hebben in zijn leven? De man vertelt dat hij – na een moeilijke periode – weer de weg omhoog heeft gevonden: respect!
Donderdag 2 juni: de koersdag!
Bij de start word ik enthousiast uitgezwaaid door enkele vrienden en begin aan de derde klim met de fiets deze week. Daar waar ik het dinsdag nog zwaar had bij de eerste bocht, blaast de DJ mij nu door de bocht heen met vrolijke muziek.
Ook de bezoekers langs het parcours geven een ware energy-boost. Ook nu weer de nodige enthousiaste en verbaasde reacties van bezoekers en mede-klimmers.
Het laatste stuk tref ik teamgenoot Marco en we gaan samen over de finish waar we beiden worden toegejuicht door vrienden en familie. Hoewel het bij de finish boven bijna 10 graden kouder is dan bij de start, is het een warme aankomst.
’s Middags kijken we nog even naar de wand met hartekreten, geschreven door bezoekers voor hun dierbaren die strijden of gestreden hebben tegen kanker. Ondanks dat het mijn derde bezoek is aan de Alpe dit jaar, blijft dit zeer aangrijpend om te lezen allemaal…
Vrijdag 3 juni
Om 6:30 neem ik afscheid van mijn supporters die aan de terugreis naar Nederland beginnen. Vandaag wordt het merendeel van het event weer afgebroken en in vrachtwagens geladen. Zelf ga ik met de aggregaten langs het parcours laden: een mooi klusje.
Beneden bij Team Start laden we de tenten en vloerdelen in via de zijkant van de trailer. We houden af en toe het verkeer tegen voor ieders veiligheid, dit tot groot ongenoegen van sommige Franse bestuurders. Rond acht uur ’s avonds zijn we klaar met laden en gaan we met z’n allen Italiaans eten bij restaurant Pinoccio.
Zaterdag 4 juni
We laden de laatste spullen in en vertrekken rond 11:00 naar huis. Rond 19:30 parkeren we de vrachtwagens in Colombey-les-Belles, voor diner en overnachting bij een gezellig routier in Noord Frankrijk.
Zondag 5 juni en verder
Om half zeven ’s morgens begint het laatste stuk op weg naar Nederland. In Eijsden nemen we afscheid van Theo die maarliefst 8 jaar als vrijwilliger heeft gewerkt voor de Alpe en ook 4 keer meefietste.
Maandagmiddag los ik de trailer met generatoren in Oudewater waar we bijzonder vriendelijk en snel geholpen worden. De gemoedelijkheid van de Alpe zet zich voort in Nederland: hoe mooi kan het zijn? ’s Avonds breng ik de vrachtwagen weer terug naar sponsor Gobo in Lanaken en hiermee eindigt voor mij Alpe d’HuZes 2016.
Ik kijk wederom terug op een evenement met een lach en een traan. Als deelnemer heb ik bijna € 6.000 aan sponsorgeld bij elkaar gefietst. Als team hebben we bijna € 30.000 binnengehaald en de Alpe d’HuZes 2016 heeft in totaal bijna € 11 miljoen opgeleverd! En daarnaast hebben we “gewoon” ervoor gezorgd dat het event weer op rolletjes verliep dankzij een goed geolied Team Logistiek. En dit alles voor het ultieme doel: niemand meer overlijden aan kanker…